روش مستقیم
روش غیر مستقیم
تاکاجی-سوگنو
روش ساده شده
ممدانی
همان طور که در شکل فوق می‌بینیم می‌توان روش های استدلال فازی را به روش‌های مستقیم و روش غیر مستقیم تقسیم کرد. اکثر روش های استدلالی معروف روش های مستقیم هستند روش های غیر مستقیم، استدلال را توسط فضای ارزش راستی هدایت می‌کنند. هر چند که روش های غیر مستقیم از نظر فنی جالب هستند، اما آنها یک شیوه ی نسبتا پیچیده‌ای دارند [Tanaka,1998] [26].
ولی قبل از توضیح در مورد روش ها، به توضیح در مورد متغیرهای زبانی پرداخته می‌شود.
۴-۴-۲- متغیرهای زبانی
در زندگی روزمره کلماتی وجود دارند که اغلب برای توصیف متغیرها استفاده می‌شوند. به عنوان نمونه هنگامی که می‌گویم “اتاق گرم است” یا معادل آن دمای هوای اتاق بالاست، در اینجا از واژه بالا برای دما استفاده می‌شود، در حالی که این متغیر مقادیری نظیر ۲۵ و ۱۹ و… درجه را اختیار می‌کند. ولی هنگامی که متغیر واژه ها را به عنوان مقدار می‌گیریم، در آن صورت چهار چوب مشخصی برای فرموله کردن آن در تئوری ریاضیات کلاسیک نداریم، برای اینکه چنین چهارچوبی بدست آوریم، مفهوم متغیر زبانی تعریف شده است. در اینجاست که ما از مجموعه‌های فازی برای مشخص کردن واژه ها استفاده می‌کنیم. بنابراین تعریف زیر را داریم.

تعریف: اگر یک متغیر بتواند واژه‌هایی از زبان طبیعی را به عنوان مقدار خود بپذیرید، آنگاه یک متغیر زبانی نامیده می‌شود، که واژه ها بوسیله مجموعه‌های فازی در محدوده‌ای که متغیرها تعریف شده اند، مشخص می‌شوند [۱۲].
یک متغیر زبانی به وسیله چهار پارامتر تعریف می‌گردد (X,T,U,M)
X نام متغیر است. (X سرعت ماشین است.)
T مجموعه مقادیر زبانی که X اختیار می‌کند.
U دامنه فیزیکی واقعی که X اختیار می‌کند.
M یک قاعده لغوی که هر مقدار زبانی که در T را به یک مجموعه فازی در U مرتبط می‌سازد. (M مقادیر کند، “متوسط و تند” می‌گیرد).
۴-۴-۳- قیود زبانی
با مفهوم متغیر زبانی ما می‌توانیم واژه ها را به عنوان مقادیر متغیرهای بپذیریم. در زندگی روزمره معمولا از چند کلمه برای توصیف یک متغیر استفاده می‌کنیم.
به طور مثال، اگر ما سرعت ماشین را به عنوان یک متغیر زبانی ببینیم، آنگاه مقدار آن ممکن است “کند نیست"، “خیلی کند"، “اندکی تند"، و نظایر آن، باشد. در حالت کلی، مقدار یک متغیر زبانی یک گزاره مرکب را می‌توان به اجزایی به شکل زیر دسته بندی کرد.
اصطلاحات پایه (Primary Terms) که بر حسب مجموعه‌های فازی می‌باشد: نظیر “کند"،"تند"، “سریع".
مکمل کننده “نه” و “متصل کننده ها” و “یا”
قیود (Hedgets) نظیر “خیلی” “اندکی"، “کم و بیش” و…
که هر کدام از این قیود روی تابع شکل (Shape Function) متغیر زبانی تاثیر می‌گذارد.
به طور کلی می‌توان گفت که اصطلاحات پایه هسته اصلی متغیر را می‌سازند و مکمل کننده حالت منفی کنندگی داشته و قیود شدت عمل متغیر را نشان می‌دهد.
اگر ما مجموعه تند را A نشان بدهیم تابع عضویت مجموعه خیلی تند را می‌توانیم به صورت زیر تعریف کنیم.
(۴-۴۳)
۴-۴-۴- قواعد اگر- آنگاه
قواعد اگر- آنگاه فازی یک گزاره شرطی شکل زیر می‌باشد:
اگر < گزاره فازی > آنگاه <گزاره فازی>
بنابراین، برای درک قواعد اگر- آنگاه فازی می‌بایست گزاره فازی (Fuzzy Propostion) را بشناسیم.
۴-۴-۵- گزاره فازی
دو نوع گزاره فازی وجود دارد. گزاره فازی ساده و گزاره فازی مرکب:
گزاره فازی ساده بدین شکل است
X is A
که X متغیر زبانی و A مقدار زبانی است. A مقدار زبانی متغیر یک فازی تعریف شده در دامنه تعریف شده در دامنه تعریف X می‌باشد.
گزاره‌های مرکب ترکیبی از گزاره‌های فازی ساده با بهره گرفتن از اتصال دهنده‌های “و"، “یا” ، “نه” که نشان دهنده اشتراک فازی، اجتماع فازی و مکمل فازی است، می‌باشد. بعنوان نمونه اگر X نشان دهنده سرعت ماشین باشد آنگاه گزاره‌های فازی بعدی را داریم.
x ix S or x in not M
x is not S or x is not F
(x is S and x not F) or x is M
که M,Sو F نشان دهنده مجموعه‌های فازی “کند"، “متوسط” و “تند” می‌باشد.
توجه کنید که در یک عبارت فازی مرکب، عبارتهای فازی شده مستقل هستند. بدین معنی که x ها در عبارتهای مرکب فوق می‌توانند متغیرهای متفاوتی باشند. در واقع متغیرهای زبانی در یک عبارت فازی مرکب، در حال کلی یکسان نیستند. بعنوان نمونه فرض کنید که x سرعت ماشین و y=x شتاب ماشین باشد، آنگاه اگر ما مجموعه فازی “بزرگ” (L) را برای شتاب تعریف کنیم، در آن صورت عبارت زیر یک عبارت مرکب خواهد بود:
x is F and y is L
بنابراین عبارتهای فازی مرکب باید بعنوان روابط فازی در نظر گرفته شوند. چگونه می‌توان توابع عضویت این روابط فازی را معین نمود؟
برای and از اشتراک فازی استفاده می‌کنیم:
x is A or y is B
صورت را به اشتراک فازی  در  با تابع عضویت زیر
(۴-۴۴)
که T یک T-norm دلخواه که در فصل دوم به آن اشاره شود.
برای رابطه or از اجتماع فازی استفاده می‌کنیم.