ولی سه گروه تمرکز بیرونی توجه در مقایسه با گروه تمرکز درونی پیشرفت بیشتری را نشان دادند. در میان ۳ گروه تمرکز بیرونی توجه، گروه توجه به علائم نزدیک پاها خطاهای بیشتری داشت و در گروهی که تمرکز به علائم بین دو پا و بیرون پاها، روی صفحه تعادل داشتند، اجرای بهتری را از دو گروه دیگر داشتند. این محققان بیان داشتند که تمرکز توجه به فواصل دورتر از بدن برای اجرا و یادگیری مهارت مفیدتر است (۲۳).

شفیع نیا و همکاران (۱۳۸۵) پژوهش خود را روی اثر تمرکز توجه درونی و بیرونی (در دو فاصله متفاوت) در یادگیری و حفظ تعادل پویا روی دستگاه استواری سنج انجام دادند. آزمودنی ها به سه گروه با کانون توجه درونی (توجه به پاها)، توجه بیرونی (توجه به علامت نزدیک پاها) و گروه سوم توجه بیرونی (توجه به چراغ دستگاه) تقسیم شدند. نتایج آزمون یادداری و پس آزمون اکتساب بین گروهی معنی دار بود. در هر گروه نتایج پس آزمون و یادداری معنی دار نبود ولی در مجموع مقایسه گروه ها، عملکرد گروه تمرکز توجه بیرونی (توجه به چراغ دستگاه) در اجرای پس آزمون (اکتساب) و آزمون یادداری از دو گروه دیگر بهتر بود. در مقایسه گروه تمرکز توجه به پاها (درونی) و گروه تمرکز توجه به علامت نزدیک پاها (گروه بیرونی توجه)، گروه تمرکز توجه بیرونی بهتر از گروه با تمرکز توجه درونی عمل کردند، این پژوهش نیز اثر تمرکز توجه به مسافت دورتر از بدن را تایید نمود (۱۷).
اما نتایج در تکالیف میدانی همچنان سوال بر انگیز است، برخی فواصل نزدیک تر به بدن را مفیدتر می دانند و برخی تمرکز توجه به فاصله دورتر را مفیدتر می دانند
در مطالعاتی که ولف، لاترباچ و تول (۱۹۹۹) در زمینه گلف انجام دادند، مزیت های تمرکز بیرونی در ۱۰ روز اول تمرین به وضوح دیده شد. در این مطالعه، مسافت بین دست (تمرکز درونی) و چوگان، خصوصا راس چوگان (تمرکز بیرونی) حتی بزرگ تر بود. تاثیرات به وجود آمده در وضعیت نزدیکی فضایی در بدن تا هنگامی که از بدن دورتر باشد کمتر قابل تشخیص هستند. بر اساس این مشاهدات، محققین فرض کردندکه فاصله بیشتر بین بدن و پیامد ایجاد شده به وسیله حرکت ممکن است برتری یادگیری به همراه تمرکز بیرونی را افزایش دهد (۴۵).
در تحقیق دیگری اثر تمرکز بیرونی در ضربه گلف بر چوب گلف و مسیر حرکت توپ مورد آزمایش قرار گرفت. ولف، مک نوین، فوچز، ریتر و تول (۲۰۰۰) افراد را در دو گروه با کانون تمرکز بیرونی بر چوب گلف و مسیر حرکت توپ مورد آزمون قرار دادند. نتایج تحقیق نشان داد که گروه تمرکز بیرونی بر چوب در مقایسه با گروه تمرکز بر مسیر توپ به اجرا بهتری دست یافتند. این نتیجه حاکی از آن است که تمرکز بر اثرات مرتبط با تکنیک برای یادگیری مهارت موثرتر است که این یافته ها با تحقیق ولف، لاترباچ و تول (۱۹۹۹)متفاوت است (۲۶).
جیمز بل و جیمز هاردی (۲۰۰۹) در مطالعه ای به بررسی تاثیر تمرکز توجه بر اجرا در مهارت گلف پرداختند. در این مطالعه آنها تمرکز توجه را از طریق ۲ روش مورد بررسی قرار دادند. روش اول: تاثیر ۳ نوع تمرکز توجه (دورنی، بیرونی نزدیک و بیرونی دور) را در محیط اجرای طبیعی با هم مقایسه کردند، و در روش دوم استفاده از تمرکز توجه تحت وضعیت اظطراب را ارزیابی کردند. ۳۳ نفر گلف باز مرد در یکی از ۳ گروه تمرکز توجه قرار گرفتند و ۵ بلوک ۱۰ کوششی ضربه به توپ گلف را که ۳ بلوک در وضعیت طبیعی و ۲ بلوک در وضعیت اظطراب را کامل کردند. نتایج حاکی از این است که تمرکز توجه دور نسبت به دو نوع تمرکز توجه دیگر (درونی، نزدیک) دقت بیشتر را در اجرا نشان داد (۵۰).
پورتر و همکاران (۲۰۱۲) مطالعه ای در مورد افزایش مسافت توجه بیرونی انجام دادند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر افزایش مسافت تمرکز توجه بیرونی در اجرا پرش طول ایستاده بود. فرضیه آنها این بود که آیا اثر مسافت تمرکز توجه بیرونی در مهارت هایی که نیاز به دستکاری ندارند مشاهده می شود. هر شرکت کننده ۲ کوشش پرش طول را در ۳ شرایط تمرکز توجه اجرا کردند. کوشش اول بدون دستورالعمل تمرکز توجه بود و از شرکت کنندگان خواسته شد که حداکثر پرش خود را به اجرا بگذارند. در کوشش دوم دستورالعمل، تمرکز توجه به نزدیک بدن بود. کوشش سوم که تمرکز توجه بیرونی دور بود شرکت کنندگان به هدف که دور از بدن بود توجه می کردند. نتایج نشان داد که مسافت پرش در شرایط تمرکز توجه بیرونی دور و تمرکز توجه بیرونی نزدیک به طور معنی داری از شرایط بدون دستورالعمل بیشتر بود و در بین ۲ شرایط تمرکز بیرونی، تمرکز توجه بیرونی دور نسبت به تمرکز توجه بیرونی نزدیک موجب افزایش مسافت پرش شد (۲۷).
عقدایی (۱۳۹۰) در تحقیق خود تاثیر دستورالعمل کانون توجه بیرونی در فاصله های مختلف، در مقایسه با کانون توجه درونی و خود توجه (بدون دستورالعمل) بر اکتساب و یادگیری سرویس بلند بدمینتون را مورد بررسی قرار داد. شرکت کنندگان پس از آموزش مهارت درپیش آزمون شرکت کردند و بر اساس نتایج به ۵ گروه همگن با دستورالعمل های مختلف تمرکز توجه تقسیم شدند. گروه “خود توجه” هیچ گونه دستورالعمل توجهی دریافت نکردند. گروه توجه درونی دستورالعمل توجه به حرکت دست را داشتند. سه گروه دیگر با دستورالعمل توجه بیرونی در فواصل مختلف، به ترتیب دستورالعمل تمرکز توجه به راکت، مسیر حرکت توپ و طناب را داشتند. نتایج تفاوت معنی داری را بین عملکرد گروه تمرکز توجه به راکت در مقایسه با گروه تمرکز توجه به طناب نشان داد. یافته های این تحقیق نشان داد که در ارائه دستورالعمل های توجهی، بهتر است تمرکز توجه به عواملی معطوف شود که در ارتباط مستقیم با حرکت است و توجه به عوامل بیرونی غیر مرتبط با تکلیف (مانند طناب در این تحقیق) می تواند نتایج ضعیف تری را به همراه داشته باشد. نتایج این تحقیق همراستا با مطالعات مبنی بر افزایش مسافت تمرکز توجه بیرونی سبب افزایش اجرا و یادگیری می شود نبود (۵۱).
همانطور که از بیشینه تحقیقات برداشت می شود محققین در مطالعات میدانی پیرامون اثر افزایش مسافت توجه بیرونی به نتایج متفاوتی دست یافته اند به همین دلیل نیاز به مطالعات بیشتر در زمینه اثر مسافت تمرکز توجه بیرونی بر اجرا می باشد (۲۹).
تحقیقات در بحث تفاوت های فردی در انتخاب کانون توجه(ترجیح افراد) به نتایج متفاوتی دست یافته اند. برخی الگوی ترجیح فرد را بر اجرای حرکتی موثر می دانند و برخی مطالعات دیگر ترجیح افراد را بر اجرا موثر نمی دانند. در زمینه ترجیح افراد در اتخاب کانون توجه مطالعات محدودی انجام شده است.
ولف، شیا، پارک (۲۰۰۱) مطالعه ای در مورد الگو ترجیح افراد و اثر بخشی توجه بیرونی در مقابل توجه درونی انجام دادند. در این مطالعه تفاوت های فردی در الگو ترجیحی و اثر بخشی انواع تمرکز توجه بر یادگیری تکلیف بالانس بررسی شد. نتایج نشان داد که اکثر شرکت کنندگان تمرکزبیرونی را انتخاب کردند. همچنین شرکت کنندگانی که ترجیح دادند تمرکز بیرونی را انتخاب کنند سودمندی بیشتری را در آزمون یادداری نسبت به شرکت کنندگانی که تمرکز درونی را ترجیح داده بودند نشان دادند. همچنین نتایج نشان داد افراد صرف نظر از نوع ترجیح انتخاب خود در شرایط تمرکز توجه بیرونی نسبت به درونی اجرا موثرتری داشتند (۱۲).
ویس، ریبر و اون (۲۰۰۸) به بررسی تمرکز توجه ترجیحی بر اجرای تکلیف حسی حرکتی پرداختند. در مطالعات گذشته، تمرکز توجه و تغییر یکی از تمرکزها در زمینه ای از مهارت های حرکتی پیچیده همراه با فاکتور ترجیح افراد به صورت سیستماتیک بررسی نشده بود. به شرکت کنندگان استراتژی هایی که ممکن است در اجرای تکلیف حسی حرکتی به کارببرند آموزش داده شد. به طور خاص، برای تمرکز داخلی، شرکت کنندگان بر روی حرکات بدن خود تمرکز می کردند در حالی که برای تمرکز بیرونی، به آنها تمرکز بر روی جنبه های محیطی آموزش داده شد. سپس از آنها در مورد اینکه کدام استراتژی را ترجیح می دهند سوال شد. در ادامه شرکت کنندگان یا با تمرکز ترجیحی خود ادامه دادند ویا برای انتقال به تمرکز غیر ترجیحی تحت آموزش قرار گرفتند. فرض آنها در این پژوهش این بود تمرکز بیرونی به طور معمول یک مزیت می باشد اما در تعامل با اولویت های فردی و با دستکاری در مقابل اجبار برتری آن مشخص نخواهد بود. نتایج نشان داد که تشویق افراد به اتخاذ استراتژی تمرکز درونی در تکالیف حسی حرکتی پیچیده زیان بار است. همچنین نتایج نشان داد که ترجیحات فردی بر اجرای افراد نقش دارد (۵۲).
ویس (۲۰۱۱) اثرات تغییر استراتژی تمرکز بر یادگیری مهارت های حرکتی پیچیده با بهره گرفتن از تکلیف پرتاب دارت را مورد بررسی قرار داد. دو استراتژی تمرکز توجه به شرکت کنندگان توضیح داده شد و سپس از آزمودنی ها خواسته شد به استراتژی ها در طول آزمون توجه کنند. بدون در نظر گرفتن ترجیح افراد، از آنها خواسته شد که تمرکز خود را تغییر دهند. پرتاب کننده های مبتدی یا از تمرکز دورنی غیر ترجیحی استفاده کردند، از آنها خواسته شد که به حرکت بدن تمرکز کنند، یا با تمرکز بیرونی غیر ترجیحی، که از آنها خواسته شده بود به اثرات حرکت تمرکز داشته باشند اجرا کردند. این روش دو گروه را از هم جدا کرد. شرکت کنندگان در گروه تغییر از تمرکز ترجیحی بیرونی به تمرکز درونی کمترین موفقیت را داشتند. علاوه براین به نظر می رسد که تغییر از الگو ترجیحی بیرونی به الگو غیر ترجیحی درونی، بیشتر موجب عملکرد ناموفق می شود. از نتیجه این تحقیق استنباط می شود که ترجیح افراد در انتخاب کانون توجه بر میزان عملکرد موثر می باشد (۵۳).
مطالعه ای توسط مک کی و ولف (۲۰۱۲) بر روی افزایش مسافت تمرکز بیرونی در پرتاب دارت انجام گرفت. به شرکت کنندگان ۲ نوع تمرکز توجه بیرونی، توجه به هدف (تمرکز توجه دور از بدن) و توجه به مسیر پرواز دارت (تمرکز توجه نزدیک به بدن) آموزش داده شد. از شرکت کنندگان خواسته شد که تمرکز توجه ترجیحی خود را بعد از یک تلاش تحت هر یک از وضعیت توجه بدون اطلاع از نتیجه پرتاب انتخاب کنند. همه شرکت کنندگان ۲ بلوک ۲۴ کوششی تحت هر شرایط توجه با ترتیب تمرکز (اول ترجیهی بعد غیر ترجیحی) به صورت برابر اجرا کردند. نتایج نشان داد که دقت پرتاب بدون در نظر گرفتن نظم تمرکز و یا ترجیح، در زمانی که افراد به نقطه ای بر روی صفحه دارت تمرکز می کنند (نقطه دور) نسبت به زمانی که بر روی مسیر پرواز دارت (نقطه نزدیک) تمرکز دارند بیشتر می باشد. یافته های حاضر شواهدی ارائه می کند که اثر فاصله در تمرکز توجه یک پدیده کلی است که به ترجیح فرد بستگی ندارد (۲۸). این یافته با پژوهش های ولف و همکاران (۲۰۰۱) و ویس و همکاران (۲۰۰۸) ویس (۲۰۱۱) در تضاد می باشد چرا که این تحقیقات نشان داند ترجیحات فردی بر اجرای افراد نقش دارد.
یک روش برای کسب بینش و آگاهی بیشتر در مورد اینکه سیستم عصبی چگونه در ایجاد اثرات تمرکز توجه عمل می کند ثبت فعالیت الکتریکی عضلانی توسط EMG می باشد (۵). برای مثال چه مقدار فعالیت عضلانی تحت هر شرایط تمرکزی ایجاد می شود؟ هم چنان که به وسیله فرضیه عمل محدود بیان شد، اگر چنین فرض شود که تمرکز بیرونی نسبت به تمرکز درونی منجر به اعمال خودکارتری می گردد، فرد ممکن است تمایز بیشتری را در به کارگیری واحد حرکتی تحت شرایط تمرکز بیرونی نسبت به درونی انتظار داشته باشد. یعنی، تمرکز بیرونی بایستی موجب حرکات موثر تری گردد. یکی از پیش بینی ها این بود که تمرکز بیرونی باعث حفظ انرژی در بدن می شود. در سیستم حرکتی که از این ویژگی های حفظ انرژی استفاده می نماید، سیستم بایستی به پیامدهای حرکتی که ایجاد می نماید حساس باشد. اگر توجه به پیامد با نتیجه عمل معطوف گردد- مانند زمانی که به تمرکز بیرونی می پردازیم- در نتیجه انسجام و یکپارچگی بیشتری میان پیامد حسی و نتیجه عمل به وجود می آید. این انسجام حسی- حرکتی بهتر به سیستم حرکتی اجازه می دهد تا سازگاری های بیشتری را در نیازهای تکلیف به وجود آورد. در نتیجه، تنها تعداد واحدهای حرکتی ضروری کمی برای تولید یک پاسخ مطلوب مورد استفاده قرار می گیرد (۵). پیشینه تحقیقات در زمینه توجه و فعالیت EMG عضلات به مقایسه عملکرد عضلانی در شرایط توجه درونی و بیرونی محدود شده است و مطالعه ای در زمینه اثر مسافت توجه بیرونی و فعالیت EMG عضلات یافت نشد. به همین دلیل تعدادی از تحقیقات را در مقایسه توجه درونی و بیرونی به عنوان شاهدی برای اثبات فرضیه تحقیق مبنی بر تعمیم یافته های گذشته بر افزایش مسافت توجه بیرونی و فعالیت EMG عضلات در ادامه آورده شده است.
در اولین مطالعه توسط وانس، ولف و همکاران (۲۰۰۴)، فعالیت عضلانی به عنوان تابعی از تمرکز توجه بررسی شد. شرکت کنندگان می باید حرکتی را در عضله دوسر بازویی تحت شرایط تمرکز درونی یا بیرونی اجرا نمایند. همه شرکت کنندگان تحت هر دو شرایط حرکت را انجام دادند. تحت شرایط تمرکز درونی، شرکت کنندگان آموزش دیده بودند تا روی بازوهایشان در حالی که وزنه را بلند می کردند تمرکز نمایند، درصورتی که تحت شرایط تمرکز بیرونی آنها آموزش دیده بودند تا روی میله ی وزنه تمرکز نمایند. فعالیت EMG عضلات دوسر و سه سر بازویی در طول خم و باز شدن بازو اندازه گیری شد. نتایج عموما در همان مسیر انتظارات بود و جالب اینکه زمانی که افراد تمرکز بیرونی را نسبت به تمرکز درونی انتخاب نمودند، فعالیت عضلانی عموما کمتر بود. تمرکز بیرونی حرکاتی با انرژی کمتر و موثرتر ایجاد کرده بود. تمرکز بیرونی باعث کاهش فعالیت EMG عضله سه سر شد که به عنوان عضله مخالف در حرکت نقش داشت که این امر در دامنه بزرگ تری از تمرکز بیرونی به دست آمده بود، هم چنان که به نظر می رسد اقتصاد حرکت حداقل در بخشی از آن از طریق هماهنگی موثرتر میان گروه های عضلانی موافق و مخالف افزایش یافته است (۸).
تکلیف حرکتی بازو که در مطالعه قبلی استفاده شده بود نتیجه ای یا هدفی را برای دستیابی در بر نداشت که اجازه دهد تا تاثیرات کمتر یا بیشتر اجرا فرد را توصیف نماید، بنابراین تیفانی زاچریدر سال (۲۰۰۵) به بررسی تفاوت های تمرکز درونی و بیرونی در فعالیت EMG در تکالیفی که نتایج قابل توجه و هدف آشکاری دارندپرداخت.
فرضیه زاچری این بود که اگر تفاوت ها در فعالیت عضلانی برای تکالیفی که هدف آشکاری دارند به خوبی مشهود باشد، چنین نتیجه ای ممکن است موجب ایجاد این تفکر روی مکانیسم هایی که مسئول سودمندی های تمرکز بیرونی در مقایسه با تمرکز درونی بر اجرا می باشند، شود. زاچری شرکت کنندگانی را داشت که شوت پرتاب آزاد بسکتبال را تحت هر دو شرایط تمرکز بیرونی (تمرکز روی حلقه دور سبد) و تمرکز درونی (تمرکز روی خم شدن مچ دست) انجام می دادند. نه تنها دقت شوت ها با تمرکز بیرونی بیشتر شد، بلکه فعالیت EMG در عضلات دو سر و سه سر بازویی در مقایسه با تمرکز درونی نیز کاهش یافته بود (۵۴).
مارچنت، گریگ و اسکات (۲۰۰۹) تحقیقی را در زمینه تاثیر دستورالعمل تمرکز توجه بر تولید نیرو و فعالیت عضلانی فلکشن آرنج در وضعیت انقباض ایزوکنتیک انجام دادند. هدف آنها در این مطالعه بررسی تاثیر تمرکز توجه در طول تکلیف تولید نیرو بود. ۲۵ شرکت کننده ۱۰ تکرار فلکشن آرنج را در وضعیت ایزوکنتیک اجرا کردند که فعالیت عضله دو سر بازو توسط EMG در این وضعیت اندازه گیری شد. آزمودنی ها ۳ کوشش کامل کردند: کوشش کنترل، حداکثر انقباض ارادی را انجام دادند. در ادامه در وضعیت های تمرکز درونی و بیرونی کوشش ها همسان شدند. دستورالعمل گروه درونی تمرکز بر حرکت و گروه بیرونی تمرکز بر نتیجه حرکت بود. نتایج نشان داد که تمرکز توجه بیرونی به طور معنی داری در تولید نیروی بیشتر و فعالیت عضلانی کمتر در وضعیت فلکشن آرنج نقش دارد، زمانی که با تمرکز توجه درونی مقایسه می شود (۷).
اسچوکر و همکاران (۲۰۰۹) تاثیر تمرکز توجه بر اقتصاد حرکت را مورد بررسی قرار دادند. مساله آنها در این تحقیق این بود که آیا تمرکز توجه می تواند اقتصاد دویدن را تحت تاثیر قرار دهد. شرکت کنندگان با دستور مختلف تمرکز توجه برای ۳ دوره ۱۰ دقیقه ای متوالی بر روی تردمیل تمرین کردند. دونده ها بر روی حرکت دویدن، روی تنفس و بر روی محیط اطراف تمرکز کردند. نتایج افزایش اقتصاد دویدن را در وضعیت تمرکز توجه بیرونی نشان داد (۵۵).
ولف، دافک و لوزانو (۲۰۱۰) در تحقیق خود به این نتیجه رسیدند که تمرکز بیرونی بر افزایش ارتفاع پرش و کاهش فعالیت EMG عضلات تاثیر دارد. در مطالعه قبلی که ولف، دافک (۲۰۰۹) انجام داده بودند، به این نتیجه رسیده بودند که تمرکز توجه بیرونی نسبت به تمرکز توجه درونی ارتفاع پرش را افزایش می دهد. اما هدف آنها در این مطالعه بررسی کردن مکانیسم های عصبی از طریق الکترومیوگرافی عضله بود. شرکت کنندگان پرش عمودی را تحت ۲ وضعیت تمرکز توجه اجرا کردند. تمرکز بیرونی (حلقه ای که بر روی ابزار اندازه گیری نصب شده بود) تمرکز دورنی (تمرکز بر انگشتان هنگامی که حلقه را لمس می کند). فعالیت EMG عضلات (ساقی قدامی، دوسر رانی، پهن جانبی، راست رانی و نعلی) در طول پرش اندازه گیری شد. نتایج نشان داد ارتفاع پرش در وضعیت تمرکز توجه بیرونی نسبت به تمرکز توجه درونی بیشتر بود. تفاوتی در اولین عضله که فعال می شود در دو شرایط تمرکز توجه وجود نداشت. به طور کلی فعالیت EMG عضلات در وضعیت تمرکز بیرونی کمتر بود. این نتایج نشان می دهد که هماهنگی عصبی عضلانی به وسیله تمرکز توجه بیرونی افزایش می یابد. یافته اخیر بیان می دارد که تمرکز بیرونی، الگوهای حرکتی با کارایی بالا و کارآمدی ایجاد می کند (۵۶).
لوسی، شروود و هلی (۲۰۱۰) در تحقیق خود به بررسی این موضوع پرداختند که تمرکز توجه چگونه بر اجرا، کینماتیک و فعالیت الکتریکی عضلات در پرتاب دارت تاثیر می گذارد. در مطالعات قبلی اغلب تمرکز بر نتیجه حرکت بوده اما در این مطالعه تمرکز بر روی خود حرکت قرار داشت. در این تحقیق آنها الکترومیوگرافی و آنالیز حرکتی و اندازه گیری نتیجه را در تکلیف دارت با هم ترکیب کردند. این اولین مطالعه ای بود که تجزیه و تحلیل جامعی از اجرای حرکت و عملکرد تمرکز توجه را ارائه می داد. نتایج نشان داد تمرکز توجه بیرونی منجر به اجرا بهتر (خطا مطلق کمتر)، کاهش زمان آماده سازی بین پرتاب ها و کاهش فعالیت الکتریکی در عضله ۳سر شد. این نتایج نشان داد که اقتصاد حرکت به وسیله تمرکز توجه بیرونی پیشرفت میکند (۵۷).
لوسی و همکاران در سال (۲۰۱۱) درجه بالایی از هم انقباضی عضلات موافق و مخالف به وسیله تمرکز درونی را نشان دادند. آنها از تکلیف تولید نیرو ایزومتریک استفاده کردند. تمرکز بر عضله دو قلو (تمرکز درونی) منجر به تولید نیرو بادقت کم نسبت به تمرکز بر صفحه نیرو (تمرکز بیرونی) و افزایش هم انقباضی بین نعلی (عضله موافق) و ساقی قدامی (عضله مخالف)، و هماهنگی موثر کمتری بین گروهای عضلانی شد (۵۸).
همانطور که پیشینه مطالعات در مورد فعالیت عضلانی در شرایط مختلف توجه و تکلیف های متعدد نشان می دهد، توجه بیرونی باعث تولید نیرو حداکثر، اقتصاد حرکت بهتر، فعالیت عضلانی کمتر و هم انقباضی کارآمدتر می شود. با توجه به اینکه اخیرا جهت تحقیقات در حوزه توجه به سمت تاثیر مسافت توجه بیرونی بر اجرا و یادگیری می باشد لذا نیاز به مشخص شدن میزان فعالیت عضلانی در شرایط مختلف توجه بیرونی و تکالیف گوناگون می باشد (۲۹). ما در تحقیق حاضر به دنبال بررسی این مکانیسم های عصبی عضلانی بر اجرای افراد بودیم.
نتیجه گیری کلی از تحقیقات گذشته
مرور ادبیات و پیشینه پژوهش های انجام شده در زمینه کانون توجه افراد مبتدی در حین اجرا و یادگیری مهارت، نشان می دهد که کانون توجه افراد مبتدی در حین اجرا و یادگیری مهارت ها بر عوامل بیرونی و محیطی می تواند بر یادگیری و اجرا موثرتر و مفیدتر باشد. حجم بسیار تحقیقات در این زمینه موید این موضوع می باشد. با مرور پیشینه در پژوهش های گذشته مشخص شد نیاز به تحقیقات بیشتر برای شناخت اثر مسافت توجه بر اجرای فرد می باشد. تحقیقات اندکی در مورد تفاوت های فردی در انتخاب کانون توجه فرد که ترجیح به انتخاب آن در اجرا را دارد صورت گرفته است. تمام پژوهش های انجام گرفته مربوط به فعالیت الکتریکی عضلات در شرایط مختلف توجه، تنها به تفاوت بین توجه درونی و بیرونی بر فعالیت عضلات پرداخته اند و در پژوهش های گذشته مطالعه ای در مورد فعالیت عضلات در شرایط مختلف توجه بیرونی صورت نگرفته است. تحقیق کنونی در راستای تحقق این امر، به بررسی اثر مسافت و الگوی ترجیحی افراد در انتخاب تمرکز توجه بیرونی و فعالیت الکتریکی عضلات در مسافت های مختلف تمرکز توجه بیرونی در مهارت پرتاب دارت پرداخته است. شکی نیست که یافتن نتایج ارزشمند در زمینه کانون توجه بیرونی مناسب افراد مبتدی موجب پیشرفت هر چه بیشتر یادگیرنده ها در مراحل اولیه یادگیری مهارت می شود و این افراد علاقمند به ادامه راه و رسیدن تا مراحل پیشرفته یادگیری مهارت و شاید حتی به قهرمانی شایسته تبدیل خواهند شد.
فصل سوم:
روش‌شناسی
تحقیق
مقدمه
در همه انواع تحقیقها پژوهشگر باید دادههایی را جمعآوری و متغیرهایی را اندازه گیری و توصیف کند. برای انجام این عمل باید با بهره گرفتن از ابزار و روشهایی خاص اطلاعاتی را جمعآوری کند. همچنین در رابطه با توصیف داده ها و متغیرهای تحقیق باید سعی کند که این متغیرها را به گونهای توصیف کند که تا آن جا که امکان دارد برای همه محققان معنا و مفهوم یکسانی داشته باشند.
هدف از این تحقیق، تعیین میزان تاثیر افزایش مسافت توجه بیرونی و ترجیح افراد بر دقت اجرا و فعالیت EMG عضلات در تکلیف دارت می باشد. در این فصل روش تحقیق، جامعه و نمونه آماری، روش گردآوری اطلاعات، روش اجرای تحقیق و روش تجزیه و تحلیل آماری مورد بررسی قرار میگیرد.
روششناسی تحقیق
با توجه به اینکه این تحقیق روی انسان انجام می شود لذا تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است (۵۹)، که در آن تاثیر مسافت توجه بیرونی، الگوی ترجیحی انتخابی فرد بر دقت اجرا و میزان فعالیت EMGعضلات را در پرتاب دارت مورد بررسی قرار می دهیم. دقت این روش اندازه گیری که بیشتر مخصوص تحقیقات میدانی است از شیوه های آزمایشگاهی کمتر است و همچنین کنترل دقیق رفتارها، فعالیتها و تجربه افراد در طول مدت اجرای تحقیق و قبل از آن برای محقق ممکن نیست، لذا ترجیحاً از این روش استفاده میشود. طرح تحقیق این پژوهش طرح متقاطع^[۲۱] و از نوع پس آزمون می باشد (۶۰). آزمودنی ها ابتدا تمرکز توجه ترجیح خود را پس از پرتاب دارت انتخاب کردند سپس به طور تصادفی در دو گروه که ترتیب گروه ها به صورت گروه اول (ترجیح- غیر ترجیح) و گروه دوم (غیرترجیح- ترجیح) بود قرار گرفتند.
جامعه و نمونه آماری
جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان پسر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی تهران با دامنه سنی ۱۹تا ۲۴ سال تشکیل دادند که در سال تحصیلی ۹۱-۹۲ مشغول به تحصیل بودند.
برای انتخاب نمونه آماری این پژوهش ابتدا ۴۰ نفر از دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی ، با دامنه سنی۱۹ تا ۲۴ سال، که راست دست و از نظر جسمانی و روحی از سلامت کامل برخوردار بودند، و از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به منظور همسان سازی گروه ها در الگوی ترجیح و غیر ترجیح پس از اجرای دو کوشش اول دو گروه ۱۰ نفری به صورت گروه اول (ترجیح- غیر ترجیح) و گروه دوم (غیر ترجیح- ترجیح ) انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. در مجموع ۲۰ نفر از این افراد در پژوهش حاضر شرکت کردند. از معیارهای ورود در پژوهش حاضر، عدم آموزش رسمی در زمینه مهارت دارت، عدم سابقه شرکت در مسابقات و تمرینات ویژه دارت و عدم آموزش و یا سابقه شرکت در مسابقات مهارتهای مشابه مانند تیراندازی بود. برای اطمینان از عدم تجربه قبلی و مبتدی بودن آزمودنی ها در پرتاب دارت، پرسش نامه ای محقق ساخته به شرکت کنندگان داده شد. بر اساس پرسش نامه آزمودنی هایی مبتدی محسوب شدند که به سوالاتی مانند (من هیچ وقت بازی نکرده ام)، (یک یا دو بار بازی کرده ام)، (در دوران کودکی بازی کرده ام)، (به صورت تفریحی بازی کرده ام) پاسخ مثبت دادند و اینکه در طول یک سال گذشته هیچ تجربه منظمی در پرتاب دارت نداشته اند.
متغیرهای تحقیق
متغیرهای تحقیق شامل متغیرهای مستقل، وابسته، کنترل شده و مزاحم می باشند.
متغیر مستقل
نوع مسافت توجه بیرونی (توجه دور از بدن- توجه نزدیک به بدن) و الگوی ترجیحی افراد.
متغیر وابسته
نمرات دقت اجرا که از طریق خطای شعایی^[۲۲] و خطای متغیر دوبعدی^[۲۳]و فعالیت الکتریکی عضلات (EMG) عضله دو سر بازو عضله مخالف و عضله سه سر بازو عضله موافق (۵۷)، از طریق تبدیل داده ها به خطای ریشه میانگین مجذور (RMSE^[24]) در پرتاب به دست می آید.
متغیرهای کنترل شده
متغیرهای کنترل شده در این تحقیق شامل حذف بازخورد بینایی، سطح مهارت شرکت کنندگان، ترتیب شرایط تمرکز و مدت زمان اجرای پرتاب می باشد.
متغیرهای مزاحم
متغیرهایی مثل علاقه مندی، هیجان، هوش، خستگی، انگیزش، تغذیه، حالات روحی و روانی و میزان خواب و استراحت آزمودنیها در اجرا و یادگیری تأثیر بسزایی داشته و کنترل آنها از اختیار محقق خارج است.
ابزار تحقیق
ابزار مورد نیاز تحقیق عبارتند از: