دانش

۵/۶۲

همانگونه که مشاهده می­ شود امتیاز موانع نگرشی، بیشتر از دیگر موانع است و این نشان از این واقعیت دارد که بسیاری از مشکلات و موانع فردی ارتباط متخصصین بخش صنعتبا اعضای هیأت علمی دانشگاه­ها، مربوط به نگرش آنها نسبت به این موضوع است.
همچنانکه در فصل چهار، اشاره شد پس از اینکه موانع شناسایی و رتبه ­بندی شدند مهمترین موانع با توجه به نظر استاد مشاور، جدا شده و در اختیار همان اعضای هیأت علمی قرار گرفت تا راهکارهای رفع آنها را ذکر نمایند و پس از آن، آنها را بر اساس احتمال موفقیتشان در صورت اجرا و پیاده­سازی، رتبه ­بندی نمایند. بر این اساس، ۲۰ درصد اول موانع، که شامل چهار مانع اول است جدا شده و در اختیار آنها قرار گرفت. یعنی موانع ۱۱، ۷، ۱۴، و ۱۹ که عبارتند از:
۱۱ ـ متخصصین صنعت به اعضای هیأت علمی، در ارتباط با مسائل حرفه­ای اعتماد ندارند (بعنوان مثال، اگر مشکلی در تحقیقات یا اجرای آنها پیش آمد از کمک، دریغ نکنند؛ تعهدات حرفه­ای خود را بطور کامل انجام دهند؛ یا اطلاعات ضروری در رابطه با طرح مشترک را در اختیار متخصصین صنعت قرار دهند، و…)
این مانع بیان می­ کند که متخصصین صنعت، از اینکه اعضای هیأت علمی تعهداتی که کرده ­اند را تمام و کمال انجام ندهند؛ و یا در صورت بروز مشکلی، از زیر مسئولیت آن شانه خالی کنند؛ و یا اطلاعات ضروری مربوط به پروژه را در اختیار آنها قرار ندهند تا وی همچنان در مورد این پروژه نیازمند به دانشگاهیان باشد هراس دارند. این هراس، نوعی عدم اعتماد را به همراه خواهد داشت که صنعتگر را وادار می­ کند تا از تعامل با دانشگاهیان و اساتید تفره رفته و امتناع ورزد.
۷ ـ متخصصین صنعت، به توانمندی­های علمی اعضای هیأت علمی، اعتقاد ندارند
در این مانع، بیان می­ شود که متخصصین صنعت اعتقادی به دانش دانشگاهیان ندارند و اصلاً معتقدند که دانش آنها به هیچ عنوان کاربرد ندارد و صرفاً نظری است و در صورتی که یک فعالیت عملیاتی به آنها سپرده شود به هیچ عنوان قادر به انجام آن نیستند چراکه توانایی آنرا ندارند.
۱۴ ـ متخصصین صنعت، فرصت انجام فعالیت­های تجربه­پذیر دانشگاهی را به اعضای هیأت علمی نمی­دهند
این مورد، متخصصین صنعت را چنین معرفی می­ کند: کسانی که صرفاً به دنبال اهداف خود آنهم از همان روشی که خودشان تشخیص می­ دهند (با تکیه بر دانش خودشان) هستند و به دانشگاهیان اجازه حضور در صنعت را نمی­دهند تا شاید از طریق آنها بتوانند مشکلات موجود در واحد صنعتی­شان را رفع کنند. چراکه این حضور را برای خود هزینه­بر و بی­فایده می­دانند و معتقدند این حضورها سودی برای آنها نداشته و تنها زحمت آنها را زیاد می­ کند.

۱۹ ـ احساسات شخصی و تعصبات غیر منطقی متخصصین صنعت، در برقراری ارتباط با اعضای هیأت علمی مؤثر است؛ مثلاً عقده­ها و غرض­ورزی­های آنها
ممکن است متخصصین صنعت، به واسطه تجربیات تلخی که ممکن است از یک یا چند عضو هیأت علمی و استاد دانشگاه دارند؛ و یا به دلیل اینکه خودشان نتوانسته­اند به تحصیلات خود ادامه داده و به موقعیت اساتید دانشگاه برسند؛ و یا تعامل با دانشگاه را نوعی ضعف برای خود به حساب آورند؛ از این تعاملات سر باز می­زنند.

نتیجه ­گیری و پیشنهادات مربوط به راهکارهای ارتباط متخصصین بخش صنعتبا اعضای هیأت علمی دانشگاه­ها
الف. شناسایی راهکارها:
راهکارهای شناسایی شده ذیل هر مانع، فهرست شده ­اند که عبارتند از:
۱۱ ـ متخصصین صنعت به اعضای هیأت علمی، در ارتباط با مسائل حرفه­ای اعتماد ندارند (بعنوان مثال، اگر مشکلی در تحقیقات یا اجرای آنها پیش آمد از کمک، دریغ نکنند؛ تعهدات حرفه­ای خود را بطور کامل انجام دهند؛ یا اطلاعات ضروری در رابطه با طرح مشترک را در اختیار متخصصین صنعت قرار دهند، و…)
راهکارهای این مانع عبارتند از:
حضور صنعتگران در دانشگاه از طرق مختلف: حضور صنعتگران در دانشگاه از طرق مختلف مانند عضویت صنعتگران چند شرکت مادر در یک شهر، منطقه و غیره، در شوراها و جلسات دانشگاهی مختلف در یک یا چند دانشگاه مادر (مثلاً شورای تدوین چارچوب­های تدریس و پژوهش، جلساتی که اکثریت اساتید دانشگاه در آن حضور دارند)؛ عضویت افتخاری آنها بعنوان هیأت علمی؛ یا اعطای بورسیه­های تحصیلی به آنها؛ تا با اینگونه تعاملات، دغدغه­ های خود را به گوش دانشگاهیان رسانده و آنها را برای ایجاد جو اعتماد راهنمایی نماید
این حضور، باعث آشنایی بیشتر صنعتگران با دانشگاهیان شده و زمینه صحبت­های بی­پرده و صریح میان این دو گروه را موجب می­ شود تا برای این مانع، راهکاری را بیابند.
ایجاد صندوق ارتباط دانشگاه و صنعت:ایجاد این صندوق برای پرداخت غرامت به صنعت در صورتی که پروژه با «قصور یا تقصیر» دانشگاهیان، به نتیجه نرسیده باشد یا برای مشارک در طرح­های تحقیقاتی مشترک
این صندوق، به نوعی باعث آسودگی خیال صنعتگران خواهد شد و آنها را وامی­دارد تا فرصت بیشتری به دانشگاهیان برای حضور در صنعت بدهند.
انتقال تجربیات دیگر صنعتگران با بهره گرفتن از رسانه­های مختلف: انتقال تجربیات صنعتگران باتجربه و دارای تعاملات مستمر با دانشگاه به دیگر صنعتگران (که به بدنه دانشگاهی اعتماد کرده ­اند) از طریق مجله­های تخصصیصنعت، وب­سایت­های مشخص، نرم­افزارهای چندرسانه­ای، برپایی نمایشگاه دستاوردهای صنایع مختلف (که با بهره گرفتن از توانمندی­های دانشگاهی به آن دست یافته­اند) و غیره
زمانی که از طریق این رسانه ­ها صنعتگران از تجربیات دیگران آگاه می­شوند و از نحوه تعامل آنها اطلاع می­یابند، چنین تصوراتی (که در این مانع ذکر شده است) تلطیف و ترقیق خواهد شد.
اجرای سیاست­های اصل ۴۴ قانون اساسی:اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی که به موجب آن، بخش خصوصی باید نقش قابل توجهی را در اقتصاد ایفا کند؛ با این کار، خواه­ناخواه، صنعت برای ادامۀ بقای خود باید به بدنۀ دانشگاهی، اعتماد کند
حمایت و پشتیبانی دولتی (وزارت صنعت، وزارت کار و…) از واحدهای صنعتی:حمایت و پشتیبانی دولتی (وزارت صنعت، وزارت کار و…) از واحدهای صنعتی از طریق اعطای تسهیلات ارزان قیمت، جوایز صنعتی، معافیت­های مالیاتی و…، که با اعتماد به بدنۀ دانشگاهی، دارای ارتباطات مستمر و قوی هستند.
تدوین استانداردهای تعامل و استفاده از فضای مجازی: تدوین استانداردهایی برای تعاملات میان متخصصین صنعت و دانشگاهیان توسط وزارت صنعت و وزارت علوم و غیره و تعبیۀ آن در پرتال اینترنتی مشخص؛ چراکه رویه­های استاندارد و فرایندهای مشخص، باعث شفاف­سازی هرچه بیشتر این تعاملات شده و زمینه اعتماد متقابل را فراهم می ­آورد
چنین استانداردهایی به دلیل اینکه شفاف بوده و برای تمامی افراد، قابل دسترسی است و در آنها تمامی جنبه­ های قانونی و اعتمادساز رعایت شده است صنعتگران را ترغیب به داشتن تعامل با دانشگاهیان می­ کند و یا به عبارت بهتر، مانع ایجاد تعامل با دانشگاهیان را که همان عدم اعتماد است کم­اثرتر می­ کند.
۷ ـ متخصصین صنعت، به توانمندی­های علمی اعضای هیأت علمی، اعتقاد ندارند
راهکارهای این مانع عبارتند از:
حضور صنعتگران در دانشگاه از طرق مختلف: حضور صنعتگران در دانشگاه از طرق مختلف مانند عضویت صنعتگران چند شرکت مادر در یک شهر، منطقه و غیره، در شوراها و جلسات دانشگاهی مختلف در یک یا چند دانشگاه مادر (مثلاً شورای تدوین چارچوب­های تدریس و پژوهش، جلساتی که اکثریت اساتید دانشگاه در آن حضور دارند)؛ عضویت افتخاری آنها بعنوان هیأت علمی؛ یا اعطای بورسیه­های تحصیلی به آنها؛ تا با اینگونه تعاملات، صنعتگران اطلاعات بیشتری از توانمندی­های دانشگاهیان به دست آوردند
زمانی که حضور صنعتگران در دانشگاه، مستمر و طولانی مدت باشد خواه­ناخواه فرصت آشنایی بیشتری به هر دو گروه خواهد داد. در این صورت، این تعاملات رو در رو، باعث کسب اطلاعات دقیق­تر و عمیق­تر از توانمندی­های دانشگاهیان خواهد شد.
انتقال تجربیات دیگر صنعتگران با بهره گرفتن از رسانه­های مختلف: انتقال تجربیات صنعتگران باتجربه و دارای تعاملات مستمر با دانشگاه به دیگر صنعتگران (که به بدنه دانشگاهی اعتماد کرده ­اند) از طریق مجله­های تخصصیصنعت، وب­سایت­های مشخص، نرم­افزارهای چندرسانه­ای، برپایی نمایشگاه دستاوردهای صنایع مختلف (که با بهره گرفتن از توانمندی­های دانشگاهی به آن دست یافته­اند) و غیره
زمانی که تجربیات صنعتگران، از طریق این رسانه ­ها در اختیار دیگر صنعتگران قرار بگیرد دیدگاه آنها را در مورد توانمندی­های علمی دانشگاهیان، تلطیف می­ کند. تجربیاتی که در آنها این صنعتگران، به توانایی­های علمی دانشگاهیان اعتماد کرده و مزیت­های آنرا نیز درک کرده ­اند.
اجرای سیاست­های اصل ۴۴ قانون اساسی:اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی که به موجب آن، بخش خصوصی باید نقش قابل توجهی را در اقتصاد ایفا کند؛ با این کار، خواه­ناخواه، صنعت برای ادامۀ بقای خود باید به بدنۀ دانشگاهی، اعتماد کند
حمایت و پشتیبانی دولتی (وزارت صنعت، وزارت کار و…) از واحدهای صنعتی:حمایت و پشتیبانی دولتی (وزارت صنعت، وزارت کار و…) از واحدهای صنعتی از طریق اعطای تسهیلات ارزان قیمت، جوایز صنعتی، معافیت­های مالیاتی و…، که با اعتماد به بدنۀ دانشگاهی، دارای ارتباطات مستمر و قوی هستند.
۱۴ ـ متخصصین صنعت، فرصت انجام فعالیت­های تجربه­پذیر دانشگاهی را به اعضای هیأت علمی نمی­دهند
راهکارهای این مانع عبارتند از:
حضور صنعتگران در دانشگاه از طرق مختلف: حضور صنعتگران در دانشگاه از طرق مختلف مانند عضویت صنعتگران چند شرکت مادر در یک شهر، منطقه و غیره، در شوراها و جلسات دانشگاهی مختلف در یک یا چند دانشگاه مادر (مثلاً شورای تدوین چارچوب­های تدریس و پژوهش، جلساتی که اکثریت اساتید دانشگاه در آن حضور دارند)؛ عضویت افتخاری آنها بعنوان هیأت علمی؛ یا اعطای بورسیه­های تحصیلی به آنها؛ تا با اینگونه تعاملات، نحوه نگرش آنها به دانشگاه و نیز اینگونه برداشت­های آنها تغییر کند.
زمانی که حضور صنعتگران در دانشگاه، مستمر و طولانی مدت باشد خواه­ناخواه فرصت آشنایی بیشتری به هر دو گروه خواهد داد. در این صورت، این تعاملات رو در رو، باعث کسب اطلاعات دقیق­تر و عمیق­تر از توانمندی­های دانشگاهیان خواهد شد و صنعتگران را وا خواهد داشت تا از دانشگاهیان بیشتر استفاده کرده و فرصت بیشتری را به آنها برای حضور در صنعت بدهند.
ایجاد صندوق ارتباط دانشگاه و صنعت: ایجاد این صندوق برای پرداخت غرامت به صنعت در صورتی که پروژه با «قصور یا تقصیر» دانشگاهیان، به نتیجه نرسیده باشد یا برای مشارک در طرح­های تحقیقاتی مشترک تا نوعی اعتماد را در طرف صنعت بوجود آورده و اجازه فعالیت بیشتر دانشگاهیان در صنعت را بدهند
این راهکار، نوعی اعتماد را به صنعتگر القا می­ کند چراکه اگر صنعتگر به واسطه نگرانی از عواقب حضور دانشگاهیان در صنعت و مشکلاتی که ممکن است از نظر مالی برایش پیش آید مانع این حضور می­ شود این راهکار، این نگرانی را مرتفع می­ کند.
انتقال تجربیات دیگر صنعتگران با بهره گرفتن از رسانه­های مختلف: انتقال تجربیات صنعتگران باتجربه و دارای تعاملات مستمر با دانشگاه به دیگر صنعتگران (که به بدنه دانشگاهی اعتماد کرده ­اند) از طریق مجله­های تخصصیصنعت، وب­سایت­های مشخص، نرم­افزارهای چندرسانه­ای، برپایی نمایشگاه دستاوردهای صنایع مختلف (که با بهره گرفتن از توانمندی­های دانشگاهی به آن دست یافته­اند) و غیره
زمانی که تجربیات صنعتگرانی که فرصت حضور دانشگاهیان را در واحد صنعتی­شان داده­اند و بعد، از مزیت­های آن بهره­مند شده ­اند در اختیار دیگر صنعتگران قرار گیرد دیدگاه آنها در مورد این موضوع (که در این مانع ذکر شده است) تلطیف خواهد شد.
اجرای سیاست­های اصل ۴۴ قانون اساسی:اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی که به موجب آن، بخش خصوصی باید نقش قابل توجهی را در اقتصاد ایفا کند؛ با این کار، خواه­ناخواه، صنعت برای ادامۀ بقای خود باید به بدنۀ دانشگاهی، اعتماد کند
حمایت و پشتیبانی دولتی (وزارت صنعت، وزارت کار و…) از واحدهای صنعتی:حمایت و پشتیبانی دولتی (وزارت صنعت، وزارت کار و…) از واحدهای صنعتی از طریق اعطای تسهیلات ارزان قیمت، جوایز صنعتی، معافیت­های مالیاتی و…، که با اعتماد به بدنۀ دانشگاهی، دارای ارتباطات مستمر و قوی هستند.