در کل می توان گفت فعالیت های بانک جهانی در ابتدا به صورت ارتقاء جزئی محلات غیررسمی و دادن وام به خانواده های کم درآمد بود که در حال حاضر به صورت وام هایی در جهت ساماندهی مسکن در مقیاس کلان و خصوصی سازی خدمات عمومی می باشد.
در نتیجه این تغییر، سهم کمتری از بودجه به حمایت از مسکن کم درآمد اختصاص یافت بلکه بیشتر سرمایه گذاری متوجه کشورهای کم درآمد گردید، که آسیا و خاورمیانه شرق در میان مناطق سهم بالایی از بودجه را به خود اختصاص دادند( بانک جهانی و مرکز اسکان بشر سازمان ملل متحد، ۱۹۹۹: ۴).
یکی از پروژه های اخیر بودجه بانک جهانی، پروژه ساماندهی شهری و اصلاحات مسکن برای جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۰۴ میلادی می باشد.

در قالب این پروژه، کشور ایران مبلغی معادل ۸۰ میلیون دلار آمریکا از بانک جهانی دریافت کرده است، که در این راستا برای شهرهای زاهدان، بندرعباس، کرمانشاه، تبریز و سنندج پروژه های ساماندهی محلات غیررسمی تعریف گردید.
هدف از این پروژه های اجرا شده در این شهرها ۱- بهبود کیفیت زندگی و شرایط موجود در محله های فقیرنشین ۲- آماده سازی سیستم ها، ظرفیت و پایه های نظارتی و آغاز اصلاحات بازار مبتنی بر بخش مسکن می باشد.
برای دستیابی به اهداف مورد نظر، وام سه فاز پروژه برای یک دوره دوازده ساله در نظر گرفته شده است، که فاز اول این پروژه که شامل جمع آوری، طبقه بندی و تجزیه و تحلیل از داده ها است تقریباً در تمام پنج شهر مورد هدف اجرا گردیده اما مراحل بعدی هنوز در این شهرها اجرا نشده است(worldbank,1994: 19).
ایران از جمله کشورهایی است که پروژه های وسیع و متنوعی را برای ارتقاء سکونتگاه های غیررسمی با همکاری بانک جهانی تعریف کرده است، که با توجه به محدوده مورد مطالعه، در جدول زیر فقط به پروژه های مربوط به شهر بندرعباس اشاره شده است.
جدول شماره۳ :پروژه های تعریف شده توسط بانک جهانی در شهربندرعباس