آغاز  رشد  گیاهی

۹  تا ۱۰

نمو اندام  گلدهی

۱۴  تا ۱۵

شکوفایی

۱۸   تا ۱۹

تلقیح

۲۱  تا  ۲۲

توقف  رشد  نباتی

۳۵  تا ۳۸

خطر  سوزش

۴۰+   >

۲-۷-۴- نقش تنظیم کننده های رشد :
تغییرات درونی تشدید کننده ها و بازدارنده های رشد گیاه در طول دوره االقای گلدهی زیتون برای اولین بار توسط هارتمن و همکاران (۱۹۶۷) تشریح گردید. آنها نتوانستند تفاوت معنی داری بین مقدار اکسین موجود در جوانه های تمایز یافته و غیر تمایز یافته ببینند.( فرناردو،۱۹۹۲) آزمایشی را برای تشخیص زمان انگیزش گلدهی و نقش اسید جیرلیک و هورمون PBZ و از بین بردن بر روی گلدهی رقم، manzanillo انجام داده و تیمارهایی را بشرح ذیل بر روی آن‌ها پیاده نمود.

۱ـ‌اسید جیرلیک در غلظت ۱۰۰۰ppm بصورت تزریق در شاخه درختان در زمان‌های زیر به درختان داده شد:
الف) ۲ ، ۶ ، ۹، ۱۸ یا ۳۸ هفته بعد از مرحله تمام گل در سال ۱۹۸۷
ب) ۷ ، ۹ ، ۱۸ یا ۲۸ هفته بعد از مرحله تمام گل در سال ۱۹۸۸
ج ) ۵ ، ۷ یا ۸ هفته بعد از مرحله تمام گل در سال ۱۹۸۶
۲ـ پاکلوبوترازول در غلظت ppm200 در زمان‌های زیر به شاخه‌های درختان تزریق شد.
الف) ۵ ، ۷ ، ۱۳ هفته بعد از مرحله تمام گل در سال ۱۹۸۵
ب) ۶ ، ۷ ،‌۱۱ هفته بعد از مرحله تمام گل در سال ۱۹۸۶
ج ) ۲ ، ۶، ۸ ، ۱۰ هفته بعد از مرحله تمام گل در سال ۱۹۸۷
د) ۷ ، ۹ ، ۱۸ هفته بعد از مرحله تمام گل در سال ۱۹۸۷
۳ـ حذف میوه و کشتن بذور در زمان‌های زیر در ارقام “Manzanillo” ، “ picual” و “ Rubra” که عادت سال‌آوری شبیه هم داشتند انجام شد:‌
الف)‌حذف میوه‌ها در ۲ ، ۴ ، ۶ هفته بعد از تمام گل
ب) کشتن بذور ۶ هفته بعد از تمام گل
نتایج حاصله در مورد تزریق جیبرلین نشان داد که تزریق جیبرلین موجب کاهش گلدهی در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸ شد در صورتیکه هیچ تفاوت معنی‌داری در سال ۱۹۸۵ دیده نشد ، ‌البته علت این امر بعلت واریانس بالای داده‌ها (Cv = 90%) و نیز بعلت کم بودن بازگشت به گلدهی شاهد کمتر از حد انتظار، بود. کاربرد جبیرلین بین ۲و ۹ هفته بعد از AFB و نیز بین ۱۸ و ۲۸ AFB موجب کاهش گلدهی گردید ولی تزریق ۳۸ هفته AFB یعنی هدیه هیچ تأثیری نداشت.
تزریق جبیرلین در ۲ یا ۹ هفته بعد از تمام گل در سال ۱۹۸۷ عرض شاخساره‌ها را افزایش داد در صورتیکه تزریق ۲۳ و ۳۸ هفته AFB بی‌تأثیر بود. شبیه همین نتایج در سال ۱۹۸۵ بدست آ مد تزریق جبیرلین بر طول شاخساره هیچ تأثیری نداشت.
تزریق جبیرلین در نوامبر و فوریه ۱۹۸۷ طول گل‌آذین را افزایش داد در صورتیکه بکار بردن آن در Julg , June , mag چنین تأثیر نداشت.
پس با توجه به مطالب ذکر شده می‌توان گفت که جبیرلین مانع گلدهی در زیتون می‌شود که البته اثر بازدارندگی با توجه به زمان فرق می‌کند. اطلاعات بدست آمده در مورد تزریق PB2 نشان داد که PB2 بر روی گلدهی، طول شاخساره تأثیری نداشت که البته این می‌تواند به علت غلظت پائین آن باشد ولی در مورد آزمایش سوّم یعنی اثر حذف میوه و از بین بردن بذور روی گلدهی نتایج حاصله نشان داد که حذف میوه ۶ میوه بعد از مرحله تمام گل،‌ گلدهی را بطور معنی‌داری افزایش داد و اثر آن تا ۹ هفته بعد از تمام گل کمی آشکار بود ولی بعداً هیچ تأثیری نداشت. پس می‌توان گفت حضور میوه‌ها بر روی شاخه از گلدهی جلوگیری می‌کند و حذف آنها در مراحل اولیه نموشان یعنی قبل از سخت شدن آندوکارپ موجب افزایش گلدهی در سال بعد می‌گردد. از بین بردن بذور در ۶ هفته بعد از تمام گل گلدهی را در رقم Manzanillo افزایش داد ولی درکولتیوارهای دیگر هیچ تأثیری نداشت.
در بررسی بر روی جوانه های انتهایی (رویشی) و جانبی (با قابلیت تولید گل) زیتون در شرایط گل انگیزی و تمایز در مورد تغییرات GA و مواد بازدارنده شبه ABA درونی مشخص گردید دو نوع ماده شبه GA در طول مرحله گل انگیزی در جوانه های جانبی تجمع یافته و با پیشرفت به سوی مرحله گل آغازی از مقدارشان کاسته می شود اما در جوانه های رویشی هیچ تغییر قابل توجهی در مقدار GA در طول زمستان مشاهده نمی شود. معمار مشرفی و همکاران (۱۳۷۷) گزارش نمودند مصرف جیبرلین با غلظت ۲۰۰ پی پی ام در گیاه لاله واژگون موجب افزایش کمی و کیفی برخی صفات رویشی و زایشی گردید. برنیز و همکاران (۱۹۸۵) GAs در گیاهان روز بلند در مرحله ساقه رفتن به شدت افزایش می یابد و سپس رو به کاهش می گذارند.
در گیاهان روز کوتاه در شرایط روز بلند مقدار GAs نسبت به روز کوتاه بیشتر است. ظاهراً GAs دررشد اندامهای گل بیشتر دخالت دارد تا در گل آغازی. بدر و هارتمن (۱۹۷۰) گزارش نمودند در زیتون قبل از هر گونه علامت قابل تشخیص گل انگیزی، در جوانه های جانبی با قابلیت تشکیل گل، GAs افزایش می یابد (بدر و همکاران ۱۹۷۰ ). ولی هیچ نوع افزایش در GAs برگها و جوانه انتهائی دیده نمی شود.پیشنهاد شده که در این مورد تغییرات GAs ارتباط نزدیکی با تشکیل گل دارد. ناوارو (۱۹۹۰) گزارش نموده کاربرد GAs در تیر ماه موجب تشکیل گل آذینهایی با حداقل گل شده است. اثر بازدارندگی آن در زمان های تیر و آبان ماه شدید بوده اما تیمار اسفند ماه با شاهد تفاوت نداشته است.همچنین کاربرد GA3 در ایام اردیبهشت، خرداد و تیر ماه موجب افزایش قطر شاخه و تیمار آبان و اسفند طول گل آذین را افزایش داده است. کاکرو و همکاران (۱۹۷۱) در کاربرد GA3 بر روی گیاه مانگو دریافتند در زمانی که گل انگیزی روی نداده موجب جلوگیری از گلدهی می شود ولی اگر بعد از گل انگیزی به کاربرده شود موجب طویل شدن گل آذین می شود.این نتیجه در زیتون نیز صدق می کند. بنابراین اگر GA3 در تیر ماه یا آبان ماه به کاربرده شود به طرق مختلف در تشکیل گل تاثیر می گذارد. حذف میوه در اردیبهشت تا خرداد ماه در تشکیل گل کاملاً موثر است. اما در ایام تیر ماه یادیرتر انجام شود تاثیر کم داشته و یا بی اثر خواهد بود. بنابراین وجود میوه از گلدهی جلوگیری کرده و حذف میوه در مراحل اولیه رشد و نمو، گلدهی را برای سال بعد تقویت می کند (ناوارو و فرناندز- اسکوبار ۱۹۹۰). در درختان سیب عامل اصلی سال آوری جیبر لینهای قطبی تولید شده توسط میوه میباشد ولی نقش IAA و سیتوکنین تاکنون به درستی مشخص نشده است.
.
۲-۷-۵- گل آغازی :
پینی و پولیتو ( ۱۹۹۰ ) گل آغازی در زیتون را در رقم مانزانیلا بررسی و گزارش نمودند که از مرداد ماه تا اواسط مهر ماه هیچ تفاوت قابل مشاهده ماکروسکوپی و یا میکروسکوپی بین جوانه های درختان بارور و نابارور وجود ندارد. در این موقع جوانه ها کوچک، فشرده و دارای ۴-۳ گره یک جوانه انتهایی کوچک و معمولاً با جوانه جانبی غیر قابل مشاهده است. بین اواسط مهر تا اواسط آبان ماه رشد در داخل جوانه ها شروع و همه جوانه ها تولید گره اضافی می کنند، معمولاً یکی در جوانه درختان بارور و دو تا در درختان نابارور، ولی جوانه از لحاظ ساختمانی تغییر نمی کند و تا اواخر بهمن یا اسفند تعداد جوانه ثابت باقی می ماند. از اول فروردین یا اردیبهشت جوانه های رویشی شروع به رشد می کنند. علت اینکه در این مدت جوانه ها تولید گره نمی نمایند چنین به نظر می رسد که جوانه ها به یک دوره رکود وارد شده اند. در اواخر آذر جوانه های موجود بر روی درختان نابارور تا حدودی بزگتر و در مقطع سلولی تغییرات قابل مشاهده است. محور گل آذین طویل و جوانه های انتهایی و جانبی گل آذین متورم می شود. با بررسی تغییرات مقدار RNA سلولی مریستم انتهایی دریافتند که مقدار RNA قسمت مرکزی مریستم انتهایی در نمونه های مربوط به درختان نیاور (off ) نسبت به جوانه های درختان آور ( on ) بیشتر می باشد. افزایش دو برابری در مقدار RNA سلولهای مرکزی ناحیه مریستمی جوانه ها از اواخر مهر تا هفته دوم آبان در درختان نابارور دیده می شود، اما در جوانه های مربوط به درختان بارور علاوه بر اینکه هیچ افزایش در RNA دیده نمی شود بلکه کاهش هم وجود دارد. با توجه به نتایج فوق تغییرات ساختمانی مشخص در جوانه هایی که قابلیت تولید گل را دارند در اواسط آبان روی می دهد. با توجه به نتایج فوق تحریک گل آغازی در زیتون حداقل در اواسط آبان و یا زودتر روی می دهد. ناوارو و همکاران (۱۹۹۰ ) گزارش نمودند که افزایش در اندازه جوانه در درختان نابارور در مقایسه با درختان بارور در ماه مرداد روی می دهد. همچنین در جوانه های درختان نابارور مقدار RNA در ماه تیر و مرداد شروع به افزایش می کند.
۲-۷-۶- تمایز:
تمایز اندامهای گل در جوانه هایی که مراحل گل انگیزی و گل آغازی را طی کرده اند کمی قبل از باز شدن جوانه ها در زمستان و یا اوایل بهار روی می دهد. اولین تغییرات در جوانه در اواسط بهمن و یا در بسیاری از موارد در اوایل اسفند با بهره گرفتن از میکروسکوپ قابل مشاهده است ( هاکت و هارتمن ۱۹۶۳ ). اولین علامت تمایز پهن شدن نوک بخش گنبدی مانندجوانه است. اولین تغییرات قابل مشاهده در جوانه با از بین رفتن لایه های سلولی دوم و سوم از بخش پوششی همراه است. بنابراین جوانه های جانبی دومین جفت آغازنده های برگ شروع به متورم شدن نموده و به اندامهای گل تبدیل می شود. اولین اندامی که در آغازنده گل ایجاد می شود گلبرگها می باشد، در حدود ۱۰- ۷ روز بعد کاسبرگها قابل مشاهده است. دو هفته بعد پرچمها تمایز می یابند. همراه با پرچمها و یا کمی بعد از آن مادگی تمایز می یابد. بنابراین کل دوره تمایز در مدت ۴ هفته تکمیل می شود.در مراحل آخر که همزمان با طویل شدن جوانه است تمام اندامهای گل از جمله تخمکها کاملاً قابل مشاهده اند.تمامی مریستمهای جوانه در زمان گل انگیزی به گل تبدیل خواهند شد. سرما یکی از عوامل موثر در فرایند تمایز است. اگر دمای پایین برای گل انگیزی کافی باشد، عمل تمایز می تواند در شرایط دمای بالای غیر القائی نیز روی می دهد. هر چند دمای بالا در مراحل اولیه تمایز ممکن است منجر به تشکیل گلهای غیر عادی و یا ظهور برگ در محور گل آذین شود. معمولاً در چنین گل آذینی تشکیل میوه کمتر صورت می گیرد ( لاوی ۱۹۸۵ ). تامین آب به اندازه کافی برای درخت در دوره تمایز برای تشکیل گل آذینهای طبیعی ضروری است. تنش رطوبتی در این دوره ممکن است سبب سقط مادگی شود ( لاوی ۱۹۸۵، فهمی ۱۹۸۵ ).
۲-۷-۷- گرده افشانی :