در بررسی اثر E. nicholii و E. blakelyi توسط لی و همکاران (۲۰۰۴) LC₅₀ به دست آمده برای T. castaneum ۷/۱۳ و ۵/۱۵ و برای R. dominica ۵/۹ و ۷/۹ میکرولیتر بر لیتر هوا بود. LC₅₀ اسانس E. occidentalis در تحقیق حاضر برای دو حشره فوق به ترتیب ۱۴/۷۷ و ۴۶/۶۲ میکرولیتر بر لیتر هوا محاسبه شد. سمیت اسانس‏های بررسی شده در مطالعات لی و همکاران بیشتر از سمیت E. occidentalis بود. هم‏چنین در تحقیق لی و همکاران (۲۰۰۴) رابطه‏ی بین غلظت کشنده‏ی میانی، ۵/۹ و ۷/۱۳ میکرولیتر بر لیتر هوا برای E. nicholii و ۷/۹ و ۵/۱۵ میکرولیتر بر لیتر هوا برای E. blakelyiروی R. dominica و T. castaneum، و میزان ۱و۸ سینئول موجود در اسانس‏های دو گونه‏ی اکالیپتوس، ۱۹/۸۲% برای E. nicholii و ۹۲/۵۶% برای E. blakelyi نشان داده شد که غلظت کشنده‏ی میانی برای E. nicholii به دلیل وجود مقدار بیشتر ۱و۸ سینئول، کمتر از E. blakelyi است. با توجه به نتایج پژوهش لی و همکاران می‏توان گفت که اسانس اکالیپتوس مورد مطالعه‏ی ما به دلیل داشتن مقادیر کمتر ۱و۸ سینئول (۵/۱۵%) نسبت به دو گونه‏ی اکالیپتوس فوق‏الذکر سمیت کمتری دارد.

در بررسی بن جما و همکاران (۲۰۱۲) نیز اثر تدخینی اسانس به دست آمده از L. nobilis در ۳ کشور مختلف برای R. dominica (۴۲/۱۱۳-۹/۶۷= LC₅₀) بیشتر از T. castaneum (۱۰/۲۱۷-۳۷/۱۷۲= LC₅₀) بود. LC₅₀ اسانس E. occidentalis برای دو آفت کمتر از L. nobilis می‏باشد.
غلظت کشنده‏ی میانی محاسبه شده برای اسانس مریم‏گلی S. leriifolia در بررسی‏های حسینی و همکاران (۲۰۱۳) برای R. dominica، ۸۷/۲۵ میکرولیتر بر لیتر هوا بود که در مقایسه با غلظت کشنده‏ی میانی E. occidentalis (۴۶/۶۲ میکرولیتر بر لیتر هوا) می‏توان نتیجه گرفت که مریم گلی سمی‏تر از E. occidentalis برای سوسک کشیش می‏باشد.
در آزمایشات نگهبان و محرمی‏پور (۲۰۰۷) LC₅₀ محاسبه شده برای سه گونه اکالیپتوس E. intertexta، E. sargentii و E. camaldulensis برای T. castaneum به ترتیب ۵۹/۱۱، ۳۸/۱۸ و ۵۰/۳۳ محاسبه شد که نشان می‏دهد سمیت تدخینی این سه اسانس روی T. castaneum به مراتب (۲/۳ تا ۶۵/۶ برابر) بیشتر از سمیت تدخینی اسانس برگ E. occidentalis است. در آزمایشات نگهبان و محرمی‏پور ۱و۸ سینئول (۶/۸۰%) به عنوان ترکیب اصلی E. intertexta، ۱و۸ سینئول (۵/۷۵%) و آلفاپینن (۳/۸%) ترکیب اصلی E. sargentii، ۱و۸ سینئول (۱/۲۶%) آلفاپینن (۶/۱۲%) و بتافلاندرن^[۱۱۴] (۲/۹%) ترکیب اصلی E. camaldulensis گزارش شد. مونوترپن ۱و۸ سینئول به طور وسیعی روی آفات انباری تاثیر دارد و در تحقیق نگهبان و محرمی‏پور هم پتانسیل حشره‏کشی آن به خوبی نشان داده شد. بنابراین بالاترین سمیت مربوط به اسانسی با بالاترین مقدار ۱و۸ سینئول می‏باشد، به همین دلیل سمیت اسانس E. occidentalis در این تحقیق به علت وجود مقدار کمتر ۱و۸ سینئول، کمتر از اسانس‏های اکالیپتوس در بررسی‏های نگهبان و محرمی‏پور می‏باشد.
LC₅₀ محاسبه شده زنیان C. copticum (صحاف و همکاران، ۲۰۰۷) و L. cubeba (کوکو و چاندرپایتا، ۲۰۰۹) برای T. castaneum به ترتیب ۱۴/۳۳ و ۵۷/۵۴۹ میکرولیتر بر لیتر هوا بود که در مقایسه با LC₅₀ به دست آمده برای اسانس E. occidentalis در این آزمایش برای شپشه‏آرد می‏توان نتیجه گرفت که اسانس C. copticum سمی‏تر از E. occidentalis بوده ولی اسانس L. cubeba سمیت کمتری نسبت به E. occidentalis برای T. castaneum دارد.
شکری‏حبشی (۲۰۱۱) نشان داد LC₅₀ محاسبه شده برای اسانس C. copticum علیه حشرات R. dominica، T. castaneum و O. surinamensis به ترتیب ۰۱/۱۹، ۷/۵۸ و ۶۹/۱ میکرولیتر بر لیتر هوا بود و اسانس C. copticum برای هر سه حشره بسیار سمی‏تر از اسانس E. occidentalis در تحقیق حاضر است.
شکل‏های۴-۱، ۴-۲ و ۴-۳ مرگ‏ومیر حشرات بالغ سه آفت مورد آزمایش را تحت تاثیر دزهای مختلف اسانس اکالیپتوس در شرایط آزمایشگاهی نشان می‏دهد. چنان‏چه مشاهده می‏شود با افزایش غلظت اسانس درصد مرگ‏ومیر حشرات افزایش یافت. نگهبان و محرمی‏پور (۲۰۰۷) اثر تدخینی اسانس سه گونه اکالیپتوس را روی حشرات کامل C. maculatus، S. oryzae و T. castaneum بررسی کردند و نتایج بررسی آن‏ها نشان داد که با افزایش غلظت اسانس، مرگ‏ومیر حشرات بالغ افزایش پیدا کرد که با نتایج تحقیق حاضر مطابقت دارد.
شکل ۴-۱ میانگین درصد مرگ‏ومیر حشرات کامل شپشه‏دندانه‏دار در غلظت‏های مختلف اسانس اکالیپتوس در آزمایشات تدخینی
شکل ۴-۲ میانگین درصد مرگ‏ومیر حشرات کامل سوسک کشیش در غلظت‏های مختلف اسانس اکالیپتوس در آزمایشات تدخینی
شکل ۴-۳ میانگین درصد مرگ‏ومیر حشرات کامل شپشه‏آرد در غلظت‏های مختلف اسانس اکالیپتوس در آزمایشات تدخینی
۴-۲-۱-۲ سمیت تدخینی اسانس برگ نارنج
مقایسه‏ی غلظت‏های کشنده‏ی اسانس برگ نارنج برای حشرات کامل شپشه‏دندانه‏دار در شرایط آزمایشگاهی در جدول ۴-۴ نشان داده شده است. بررسی مقادیر کای-اسکور نشان داد که داده‏ها به خوبی با مدل پروبیت برازش می‏یابند.
پیش آزمایشات انجام ش
ده روی شپشه‏آرد و سوسک کشیش نشان داد که تا غلظت ۱۰۰۰ میکرولیتر بر لیتر هوا مرگ‏ومیری در حشرات بالغ مشاهده نشد، لذا چنین نتیجه‏گیری شد که اسانس نارنج سمیت تدخینی برای حشرات مذکور ندارد یا در صورت وجود نیاز به غلظت‏های بالاتر اسانس می‏باشد. مقدار LC₅₀ محاسبه شده برای شپشه‏دندانه‏دار ۹۳/۲۶۲ میکرولیتر بر لیتر هوا بود.
جدول ۴-۴ میزان کشندگی اسانس برگ C. aurantium روی حشرات کامل شپشه‏دندانه‏دار در آزمایشات تدخینی

آفت
تعداد
χ ^۲(df)
p-value
شیب± خطای استاندارد
LC₅₀ (µL/L air)
(حدود اطمینان ۹۵%)
LC₉₀ (µL/L air)
(حدود اطمینان ۹۵%)

شپشه‏دندانه‏دار
۶۰۰
(۳)۰۸/۷
۰۶۹۳/۰
۱۰/۰±۷۴۸۶۰
۹۳/۲۶۲
(۲۱/۳۸۱-۱۱/۱۵۹)
۱۳۵۴۶
(۴۹۱۱۰-۶۳۵۴)

الجابر (۲۰۰۶) اثر ۷ اسانس گیاهی مختلف را روی O. surinamensis و T. castaneum بررسی کرد و نتایج بررسی نشان داد که O. surinamensis حساسیت بیشتری به اسانس‏ها داشته و LC₅₀ به دست آمده برای آن نسبت به T. castaneum کمتر بود، که نتایج تحقیق الجابر با نتیجه‏ی تحقیق حاضر مشابهت دارد.
جیان‏هوآ و همکاران (۲۰۱۱) نشان دادند که در جمعیت O. surinamensis در غلظت ۱۶۰ میکرولیتر بر لیتر هوا، اسانس A. agryi بیش از ۹۷ درصد مرگ‏ومیر ایجاد کرد در صورتی که در غلظت بالاتری از اسانس نارنج (۹۳/۲۶۲ میکرولیتر بر لیتر هوا) تنها ۵۰ درصد مرگ‏ومیر ایجاد شد که این نشان‏دهنده سمیت بیشتر اسانس A. agryi است.
شکل ۴-۴ روند صعودی مرگ‏ومیر حشرات کامل شپشه‏دندانه‏دار را با افزایش غلظت اسانس نارنج نشان می‏دهد. با افزایش غلظت اسانس، درصد مرگ‏ومیر حشرات افزایش می‏یابد که در غلظت‏های پایین‏تر سرعت افزایش مرگ‏ومیر بیشتر بوده و از غلظت ۲۵۰ میکرولیتر بر لیتر هوا به بعد مرگ‏ومیر با شیب ملایم‏تری افزایش می‏یابد.
شکل ۴-۴ میانگین درصد مرگ‏ومیر حشرات کامل شپشه‏دندانه‏دار در غلظت‏های مختلف اسانس نارنج در آزمایشات تدخینی
در این تحقیق اسانس نارنج اثر تدخینی روی سوسک کشیش و شپشه‏آرد نداشت و بر روی شپشه‏دندانه‏دار نیز در غلظت‏های بالا موثر بود. اما اسانس اکالیپتوس اثر تدخینی قوی روی هر سه ‏آفت نشان داد. شایا و همکاران (۱۹۹۱) اثر تدخینی ۲۸ اسانس گیاهی را روی ۴ آفت انباری R. dominica، O. surinamensis، T. castaneum و S. oryzae بررسی کردند. آن‏ها دریافتند که ترکیب لینالول جدا شده از اسانس‏ها به ترتیب روی O. surinamensis و R. dominica اثرات بیشتری دارد. بر اساس نتایج تحقیق حاضر لینالول با ۴۱/۳۲ درصد یکی از اجزای مهم اسانس برگ نارنج می‏باشد و در این تحقیق نیز اسانس نارنج بیشترین تاثیر را روی O. surinamensis نشان داد که این موضوع با یافته‏های شایا و همکاران مطابقت دارد.
یکی از ترکیبات اصلی تشکیل دهنده‏ی اسانس E. occidentalis که در خواص حشره‏کشی آن موثر است، ۱و۸ سینئول می‏باشد. ۱و۸ سینئول یک مونوترپن است که دارای اثرات تدخینی روی حشرات می‏باشد. در بررسی که لی و همکاران (۲۰۰۱) روی اثرات تدخینی ۱و۸ سینئول و لینالول بر روی S. oryzae انجام دادند، LC₅₀ به دست آمده برای ۱و۸ سینئول ۵/۲۳ میکرولیتر بر لیتر هوا و برای لینالول ۲/۳۹ میکرولیتر بر لیتر هوا بود. بررسی لی و همکاران نشان داد که اثر تدخینی ۱و۸ سینئول بیشتر از اثر تدخینی لینالول می‏باشد. بررسی ترکیبات شیمیایی اسانس‏ها در تحقیق حاضر نشان داد که در اسانس E. occidentalis ترکیب ۱و۸ سینئول پس از ۱۶/۱۰ دقیقه و در اسانس C. aurantium، ترکیب لینالول پس از ۲۱/۲۰ دقیقه ظاهر گردید. این نشان می‏دهد که ۱و۸ سینئول فرارتر بوده و اثر تدخینی بیشتری نسبت به لینالول دارد. در آزمایشات تدخینی انجام شده در این پژوهش نیز حساسیت هر سه حشره نسبت به اسانس اکالیپتوس که حاوی ۱و۸ سینئول با اثر تدخینی بالایی است نسبت به اسانس نارنج با لینالول به عنوان ترکیب اصلی، بیشتر بود که نتایج به دست آمده با نتایج لی و همکاران (۲۰۰۱) مشابهت دارد.
۴-۲-۲ آزمایشات تماسی
۴-۲-۲-۱ سمیت تماسی اسانس برگ اکالیپتوس
غلظت‏های کشنده‏ی اسانس برگ اکالیپتوس برای بالغین سوسک کشیش، شپشه‏آرد و شپشه‏دندانه‏دار در جدول ۴-۵ آورده شده است. مقادیر کای-اسکور نشان داد که داده‏ها با مدل پروبیت برازش یافته‏اند.
میزان سمیت اسانس اکالیپتوس به کار برده شده روی شپشه‏دندانه‏دار بیشتر از دو آفت دیگر بود و LC₅₀ محاسبه شده برای R. dominica، T. castaneum و O. surinamensis به ترتیب ۸۱/۰، ۹۹/۰ و ۴۴/۰ میکرولیتر بر سانتی‏مترمربع بود.