• تعداد مجلات پذیرفته شده و انتشار یافته در دانشگاه؛

• ارتقاء اساتید در دانشگاه؛

• حضور دانشجویان خارجی در دانشگاه؛

• تعداد استادان دارای درجه دانشیاری و استادی؛

• ایجاد اتاق های فکر در دانشگاه؛

• رقابت فعال دانشگاه ها؛

• کیفیت در خدمات ارائه شده توسط دانشگاه ها؛

• مشاوره و راهنمایی گرفتن از متخصصان دانشگاهی؛

• رفتار اداری( کارکنان)؛

• گردش امور(نحوه انجام دادن کارها در دانشگاه ها).

۲-نیروی انسانی
در مقوله منابع انسانی در می یابیم که سازمان های نوآور، فعالانه آموزش و توسعه دانش اعضای خود را آن طور که روزآمد باشد تشویق می کنند. امنیت شغلی در سطح عالی برای کارکنان خود فراهم می آورند تا ترس از اخراج به خاطر اشتباه را کاهش دهند و به افراد جرأت می بخشند که تغییر پذیر باشند. زمانی که اندیشه جدیدی تکامل می یابد پیشتازان تغییر فعالانه و با شور و شوق این اندیشه را تعالی می بخشند و آن را حمایت می کنند، بر مشکلات چیره می شوند و اطمینان می دهند که نوآوری به مرحله اجرا در خواهد آمد (آقا جانی و همکاران، ۱۳۸۸).

عوامل مختلفی می تواند بر بعد نیروی انسانیِ دانشگاهها تأثیر گذار باشد که مهمترین آنها عبارتند از :

• توانایی نیروی کار؛

• مهارت های کارمنان و آموزش آنها؛

• تشکیل دوره های آموزشی برای کارکنان؛

• سفر به کشور های دیگر جهت فرصت مطالعاتی.

۳-فناوری اطلاعات
شبکه دانش دانشگاه ها که با بهره گیری از ابزار های فناوری اطلاعات و ارتباطات به صورت یکپارچه و منسجم به دو طریق زیر از فرایند نوآوری حمایت و پشتیبانی می کند (شِریف و کینگ^[۸۲]، ۲۰۰۶):

• فراهم ساختن امکان برقراری ارتباط بین افراد و گروه ها به منظور تبادل و تسهیم دانش؛

• فراهم ساختن امکان ذخیره سازی، پردازش، انتشار و جستجو در مخازن دانش داخل و خارج از سازمان.

درّی و طالب نژاد (۱۳۸۷) مهمترین چالش های نظام آموزشی کشور در استفاده از فناوری اطلاعات را ضعیف بودن زیر ساخت ها، کمبود نیروی انسانی کارآمد، ضعف در سیاست گذاری، کمبود محتوای الکترونیکی، وجود نداشتن نهادهای حقوقی تعیین کننده مالکیت فکری و پشتیبانی مالی و فنی از شبکه ها می داند.
مهمترین عواملی که بر بعد فناوری اطلاعات در دانشگاهها تأثیر گذار می باشد عبارتند از:

• استفاده از تکنولوژی و منابع آن؛

• یادگیری مهرتهای فنی و آموزشی؛

• تاثیر فناوری اطلاعات؛

• استفاده از منابع دانشی؛

• ایجاد سازمان یادگیرنده؛

• ایجاد مکان هایی برای اساتید و کارمندان جهت به روز رسانی اطلاعات؛

• باز سازی ساختار فضایی دانشگاه؛

• به روز کردن امکانات دانشگاهی.

۴-فرایند نوآوری
فرایند نوآوری مستلزم تبادل اطلاعات در بخش های مختلف دانشگاه و خارج از آن است و همچنین واحد های مختلفی درگیر فرایند نوآوری می شوند. منبع بسیاری از ایده ها نیز فراتر از بخش های مختلف سازمان و ناشی از تبادل اطلاعات بین رشته های مختلف است (سلطانی تیرانی، ۱۳۸۷). فرایند نوآوری در دانشگاه ها، در تمام نمونه های بررسی شده یک فرایند جستجو و یادگیری است. در برخی موارد، ساختارهای سیستماتیک دایره ای این فرایند را در سازمانهای استراتژی محور می توان یافت (نصیرزاده و ناجی، ۱۳۸۷).
عوامل موثر بر فرایند نوآوری دانشگاهها عبارتند از:

• ایجاد و توسعه ایده در مورد نوآوری دانشگاه ها؛

• فنون مربوط به انتخاب و ارزیابی عملکرد نوآوری؛

• مکامیزم بکارگیری نوآوری در دانشگاه ها.