نقشه شماره ۲ نشان میدهد که دو لکه داغ در بخش شرق و جنوب شرقی شهر شکل گرفته که نشان دهنده تمرکز زیاد کاربری فضای سبز و باغات در این بخش از شهر است. همچنین وجود لکههای سرد را در اکثر نقاط شهر نشان میدهد. این الگو بیانگر استقرار محلات با توزیع کمتر کاربری فضای سبز و باغات در سطح شهر است.
نقشه شماره ۳ یک لکه داغ را در سمت شرق شهر نشان میدهد و بیانگر این است که کاربری فضای سبز و باغات در این قسمت از شهر وجود داشته و از سوی دیگه لکههای سرد در بیشتر نقاط شهر پهن گردیده که بیانگر تراکم فضایی کمتر این کاربری در این بخش از شهر است.
نقشه ۴-۴- تحلیل تغییرات لکه داغ برای کاربری فضای سبز و باغات درطی سال ۱۳۹۲- ۱۳۷۷
منبع: یافتههای تحقیق
با توجه به خوشه بندی Hot – spot در سال ۱۳۷۷، شهر هادیشهر دارای دو خوشه تراکمی در سه محله است که شامل محله (۴،۷،۸) میشود امّا در سال ۱۳۹۲خوشههای تراکمی شهر از نظر تراکم فضایی کاربری فضای سبز و باغات کاهش مییابد و به یک خوشه در یک محله (محله ۷ ) کاهش مییابد. به طوری که میتوان گفت مساحت کاربری فضای سبز و باغات که لکه داغ برای آن شکل گرفته در سال ۱۳۷۷، معادل۱۲۲۰۱۷ متر بوده که در سال ۱۳۹۲ به ۲۰۷۴ متر کاهش یافته است. این نشان از کاهش لکه داغ یا همان کاهش تراکم فضایی کاربری فضای سبز به نفع سایر کاربریهای شهری بوده است و در مرحله بعدی جهت آگاهی از وجود خود همبستگی فضایی و نوع الگوی توسعه فیزیکی شهر هادیشهر براساس شاخص کاربری فضای سبز و باغات از آماره موران استفاده می شود. این ابزار دو نوع خروجی به صورت عددی و گرافیکی نشان میدهد که الگوی پراکنش این عوارض با در نظر گرفتن مقادیر خصیصه مورد مطالعه از الگوی خوشهای یا پراکنده برخوردار است.
جدول شماره ۴-۲- خروجی عددی تحلیل خود همبستگی فضایی با توجه به کاربری فضای سبز و باغات در سال ۱۳۷۷ شهرهادیشهر
منبع: یافتههای تحقیق
جدول شماره ۴-۳- خروجی عددی تحلیل خود همبستگی فضایی با توجه به کاربری فضای سبز و باغات در سال ۱۳۹۲ شهرهادیشهر
منبع: یافتههای تحقیق
به طور کلی اگر مقدار شاخص موران نزدیک به عدد مثبت یک (۱+) باشد داده ها دارای خود همبستگی فضایی و دارای الگوی خوشهای بوده و اگر مقدار شاخص موران نزدیک به عدد منفی یک (۱- ) باشد، آنگاه داده ها از هم گسسته و پراکنده میباشند و اگر به صفر نزدیکتر باشد بیانگر الگوی تصادفی میباشند. به عبارتی دیگر اگر مقدار شاخص موران از صفر بزرگتر باشد، داده ها نوعی خوشه بندی فضایی را نشان می دهند و اگر مقدار شاخص کمتر از صفر باشد عوارض مورد مطالعه ما دارای الگوی پراکنده میباشند. با توجه به خروجی عددی، مقدار شاخص موران در سال ۱۳۷۷ برابر ۰٫۰۱۵۶۳۹ میباشد که الگوی تصادفی محسوب می شود و در سال ۱۳۹۲ مقدار شاخص موران به - ۰٫۰۲۸۳۲۲ میرسد و همچنین با استناد به پایین بودن امتیاز استاندارد Z و بالا بودن مقدار valuel P- میتوان به این مسئله پی برد که خود همبستگی فضایی بین داده ها وجود ندارد و الگوی توزیع آنها تصادفی است.
شکل شماره ۴-۱- نمایش گرافیکی نتایج تحلیل خود همبستگی فضایی کاربری فضای سبز و باغات در سال ۱۳۷۷ شهر هادیشهر
منبع: یافتههای تحقیق
شکل شماره ۴-۲- نمایش گرافیکی نتایج تحلیل خود همبستگی فضایی کاربری فضای سبز و باغات در سال ۱۳۹۲ شهر هادیشهر
منبع: یافتههای تحقیق
۴-۲-۱-۲- نتایج بررسی الگوی توسعه فیزیکی شهر هادیشهر در سال ۱۳۷۷-۱۳۹۲ با توجه به کاربری شهری
منبع: یافتههای تحقیق
نقشه ۴-۵- تحلیل لکههای داغ برای کاربری شهری در سال ۱۳۷۷
نقشه ۴-۶- تحلیل لکههای داغ برای کاربری شهری در سال ۱۳۸۸
منبع: یافتههای تحقیق
نقشه ۴-۷- تحلیل لکههای داغ برای کاربری شهری در سال ۱۳۹۲
منبع: یافتههای تحقیق
لکههای قرمز رنگ که در نقشههای بالا مشاهده می شود نشانگر مقادیر بزرگتر Z هستند که لکههای داغ را به وجود آوردهاند که مقدار زیادی از شاخص مورد بررسی در هر نقشه خوشه بندی شده، و لکههای داغ را به وجود آورده است. هرمیزان که از مقدار Z کاسته می شود و Zمنفی و کوچکتر را به خود میگیرد به طرف لکههای سرد نزدیکتر میشویم که در نقشهها با رنگ آبی نشان داده شده است.
نتایج مطابق نقشه شماره ۵ نشان دهنده آن است که یک لکه داغ از مرکز شهر شروع شده و به سمت شمال شهر گسترده شده است که این حاکی از تراکم زیاد کاربری ساخته شده شهری در این بخش از شهر است. نتایج همچنین وجود لکههای سرد را در حاشیههای شهر نشان میدهد. این الگو بیانگر استقرار محلات با تراکم کمتر کاربری ساخته شده شهری در حاشیه شهر است.
نقشه شماره ۶ نشان میدهد که لکههای داغ در بخش شمال و شمال شرقی و مرکز و جنوب غربی شهر شکل گرفته که نشان دهنده تراکم زیاد کاربری شهری در این بخش از شهر است همچنین وجود لکههای سرد را در حاشیههای شهر نشان میدهد. این الگو بیانگر استقرار محلات با تراکم فضایی کمتر کاربریهای شهری در حاشیههای شهر است.
نقشه شماره ۷ نشان میدهد که لکههای داغ در قسمت های درونی شهر گسترده و بخش بزرگی از نقاط شهر را به خود اختصاص داده است و از سوی دیگه لکههای سرد در حاشیههای شهر پراکنده شده اند که بیانگر تراکم فضایی کمتر این کاربری در این بخش از شهر است. نقشه شماره(۴-۸) تغییرات لکههای داغ برای کاربری شهری را در طی سال ۱۳۹۲-۱۳۷۷ نشان میدهد.
نقشه ۴-۸- تحلیل تغییرات لکه های داغ برای کاربری شهری در سال ۱۳۹۲-۱۳۷۷
منبع: یافتههای تحقیق
با بررسی مشاهده می شود که با توجه به خوشه بندی Hot – spot در سال ۱۳۷۷، شهر هادیشهر دارای یک خوشه تراکمی در سه محله است که شامل محله(۱،۲،۳) میشود امّا در سال ۱۳۹۲خوشههای تراکمی شهر از نظر تراکم کاربری شهری افزایش مییابد و به دو خوشه در ۶ محله (۱،۲،۳،۴،۵،۶ ) افزایش مییابد. به طوری که میتوان گفت مساحت کاربری شهری که لکه داغ برای آن شکل گرفته در سال ۱۳۷۷ معادل ۱۶۹۴۹۶۱ متر بوده که در سال ۱۳۹۲ به ۴۰۱۴۸۶۵ متر افزایش یافته است. این نشان از افزایش لکههای داغ یا همان افزایش تراکم فضایی کاربری شهری نسبت به سایر کاربری ها بوده است.
جهت آگاهی از وجود خود همبستگی فضایی و نوع الگوی توسعه فیزیکی شهر هادیشهر براساس شاخص کاربری شهری از آماره موران استفاده می شود. این ابزار دو نوع خروجی به صورت عددی و گرافیکی نشان میدهد که الگوی پراکنش این عوارض با در نظر گرفتن مقادیر خصیصه مورد مطالعه از الگوی خوشهای یا پراکنده برخوردار است.
جدول شماره ۴-۴- خروجی عددی تحلیل خود همبستگی فضایی با توجه به کاربری شهری در سال ۱۳۷۷ شهرهادیشهر
منبع: یافتههای تحقیق
جدول شماره ۴-۵- خروجی عددی تحلیل خود همبستگی فضایی با توجه به کاربری شهری در سال ۱۳۹۲ شهرهادیشهر
منبع: یافتههای تحقیق
به طور کلی اگر مقدار شاخص موران نزدیک به عدد مثبت یک (۱+) باشد داده ها دارای خود همبستگی فضایی و دارای الگوی خوشهای بوده و اگر مقدار شاخص موران نزدیک به عدد منفی یک (۱- ) باشد، آنگاه داده ها از هم گسسته و پراکنده میباشند و اگر به صفر نزدیکتر باشد بیانگر الگوی تصادفی میباشند. به عبارتی دیگر اگر مقدار شاخص موران از صفر بزرگتر باشد، داده ها نوعی خوشه بندی فضایی را نشان می دهند و اگر مقدار شاخص کمتر از صفر باشد عوارض مورد مطالعه ما دارای الگوی پراکنده میباشند. با توجه به خروجی عددی، مقدار شاخص موران در سال ۱۳۷۷ برابر -۰٫۰۲۶۱۸۷ میباشد و از آنجا که مقدار آن منفی و همچنین با استناد به پایین بودن امتیاز استاندارد Z، و بالا بودن مقدار valuel P- میتوان به این مسئله پی برد که خود همبستگی فضایی بین داده ها وجود ندارد و الگوی توزیع آنها تصادفی است و در محدوده اطمینان قرار نمیگیرد و در سال ۱۳۹۲ مقدار شاخص موران به (۰٫۰۰۰۲۴۱) ) میرسد و با اینکه مقدار شاخص موران در این سال از نمره منفی به سمت مثبت (۰٫۰۰۰۲۴۱ )حرکت کرده است اما الگوی گسترش همچنان تصادفی است.
شکل شماره ۴-۳- نمایش گرافیکی نتایج تحلیل خود همبستگی فضایی کاربری شهری در سال ۱۳۷۷ شهر هادیشهر
[یکشنبه 1400-08-02] [ 01:03:00 ق.ظ ]
|