فایل های پایان نامه درباره :شناسایی و تحلیل ریسک های برون سپاری پروژه های تحقیق ... |
یکپارچهسازی گسترده سیستمی
شرکت شارپ
تولید صفحه نمایشگر کریستال مایع
جدول ۲-۱- نمونههایی از شایستگیهای محوری شرکتهای بزرگ تجاری (مونژکا، ۲۰۰۷)
۲-۲-۶-۲- شایستگی های محوری در راس یک سلسله مراتب
شایستگیهای محوری در راس هرمی قرار دارند که سلسله مراتب قابلیتها و توانمندیهای یک سازمان در آن متبلور است (شکل ۲-۷). تمامی سازمانها حاوی پیوستاری بزرگ و متنوع از مهارت ها و تخصصها هستند. این عناصر که اصطلاحاً قابلیت های سازمانی نامیده می شوند، آن دسته از فعالیتهایی هستند که سازمان آنها را بسیار خوب انجام میدهد و به صورت بالقوه قابلیت خلق ارزشی برای مشتری را دارد. چنانچه سازمان بتواند از قابلیت های خود به صورت بالفعل در جهت خلق ارزش برای مشتری استفاده کند و مانع ورود رقبای جدید شود، به شایستگی دست یافته است. آن دسته از شایستگیهای سازمان را که فقط متعلق به سازمان بوده و به سادگی قابل تقلید نباشد و باعث تمایز نسبت به دیگران شود، شایستگی محوری نامیده می شود. (چشم براه و مرتضوی، ۱۳۸۶)
شکل ۲-۷- سلسله مراتب توانمندیهای سازمانی (چشم براه و مرتضوی، ۱۳۸۶)
۲-۲-۶-۳- انواع شایستگی ها
برای شایستگیهای سازمانی تقسیم بندیهای گوناگونی وجود دارد که نمونههایی از آن در زیر ارائه میگردد: فاولر در یک تقسیم بندی شایستگیهای سازمانی را به سه دسته تقسیم می کند که عبارتند از: کارکردی یا فنآورانه، دسترسی به بازار و یکپارچهکننده. شایستگیهای کارکردی یا فنآورانه[۱۵] مهارت های مبتنی بر فنآوری می باشد و منجر به ارائه محصولات و خدمات منحصر بهفرد میگردد. شایستگی دسترسی به بازار[۱۶] نیز به سازمان کمک می کند تا به بازار و مشتریانش نزدیک شود. شایستگیهای یکپارچهکننده[۱۷] نیز به سازمان اجازه میدهد فعالیتهای خود را با انعطاف بیشتر و سریعتر نسبت به رقبای خود انجام دهد. (سیماب و سیروس، ۱۳۸۴)
در تقسیم بندی دیگر، بنیانهای شایستگی و عوامل قدرت و نفوذ در بازار در چهار عامل زیر معرفی شده است. (بیک[۱۸]، ۲۰۰۴)
شایستگیهای مشتری محور مانند ارتباط و خدمات بهتر و آگاهی نسبت به نیازهای مشتری
شایستگیهای مبتنی بر کانال توزیع
شایستگیهای محصول مانند تولید با هزینه پایین و ارائه محصولات و خدمات کاملاً جدید
شایستگیهای سرمایه محور مانند سرمایهای که شرکت را در خارج کردن رقبا از گردونه بازار توانمند میسازد.
گام های ۵ گانه برون سپاری
پس از انجام مجموعه ای از اقدامات اولیه و پیشنیازی که توضیح داده شد، به ترتیب گامهای ۵گانه برونسپاری اجرا می شود. این گامها عبارتند از: (چشم براه و مرتضوی، ۱۳۸۶)
۲-۲-۷-۱- گام اول؛ تحلیل ساخت و خرید؛ پس از اینکه فعالیتهای کاندید برونسپاری مشخص شد. لازم است تا تجزیه و تحلیل های دقیقتری جهت اخذ تصمیم نهایی در مورد نگهداری یا واگذاری این فعالیتها صورت پذیرد. در اینگام، معیارهایی همچون تامینکنندگان بالقوه در بازار و ویژگیها و تواناییهای آنها، معیارهای هزینهای، معیارهای عملکردی، ریسک تامین، ظرفیت تولید یا ارائه خدمت و… می تواند در آغاز تصمیم نهایی ساخت یا واگذاری دخیل شود.
۲-۲-۷-۲- گام دوم؛ شناسایی، ارزیابی و انتخاب تامینکنندگان؛ در این گام باید تامینکنندگان بالقوه شناساییشده را مورد ارزیابی قرارداده و از بین آنها یکی یا تعدادی را انتخاب کرد. معیارهای زیادی برای ارزیابی و انتخاب تامینکنندگان استفاده می شود که از آن جمله میتوان به مواردی چون قابلیت های فنی، مدیریتی و کیفی تامینکننده ، ساختار هزینه و قیمت گذاری وی بر خدمات خود، پیادهسازی مدیریت کیفیت فراگیر و حرکت تامینکننده به سمت تعالی، توانایی و جهات مالی، تبعیت از قوانین و… اشاره نمود. با جمع آوری اطلاعات بالا و تحلیل آنها برای هر یک از تامینکننده های کاندیدا، میتوان تامینکنندگان را امتیازدهی کرده و تامینکننده برتر را مشخص نمود.
۲-۲-۷-۳- گام سوم؛ پس از تعیین تامینکنندگان برگزیده، نوبت به انجام مذاکره با تامینکنندگان و عقد قرارداد با آنهاست. معمولاً در اینگونه مذاکرات اهداف زیر دنبال می شود: روشنکردن دامنه عملیاتی و حوزه خدمات مورد انتظار از تامینکننده، مشخصکردن چگونگی ارزیابی عملکرد تامینکننده، روشن کردن روش قیمت گذاری بر خدمات تامینکننده و توافق نهایی بر قیمت، تعیین زمانبندی تحویلها و چگونگی تاثیر کار، تعیین شرایط خاتمه یا فسخ قرارداد. (جبل عاملیان و همکاران، ۱۳۹۱)
۲-۲-۷-۴- گام چهارم؛ در این گام نتایج گامهای قبلی محقق خواهد شد. در این گام به صورت عملی منابع مربوط به فعالیت واگذارشده به تامینکننده، به او منتقل می شود. نکته مهم در این گام مدیریت اثربخش روابط با تامینکننده میباشد. این روابط ممکن است مبتنی بر روابط رسمی و دیوان سالارانه، روابط مرسوم در بازار یا مبتنی بر اعتماد متقابل و بده- بستان شریکانه باشد.
۲-۲-۷-۵- گام پنجم؛ این گام شامل روشها و معیارهایی برای جمعآوری و تحلیل اطلاعات مربوط به اندازه گیری و رتبه بندی عملکرد تامینکنندگان در یک بازه زمانی پیوسته است. هدف از این سنجش بررسی صحت ادعاهای اولیه تامینکننده و ارزیابی صورت گرفته و نیز فراهم شدن امکان تصمیم گیری در مورد چگونگی ادامه روند برونسپاری محصول یا خدمت مورد نظر است.
استراتژی های برون سپاری
یکی از مهمترین تصمیمات هر سازمان، اخذ تصمیمات ساخت یا خرید، یا به عبارتی برونسپاری در مقابل درونسپاری محصولات و خدمات مورد نیاز سازمان است. تصمیم سازی ساخت یا خرید می تواند با مختصری بررسی و تامل انجام شود ولی گاهی اوقات اخذ تصمیم در این خصوص به سادگی امکان پذیر نبوده و نیازمند یک مدل تصمیم گیری میباشد. بدین منظور روشهای مختلفی توسعه یافتهاند، بسیاری از این سازمانها در سراسر جهان نیز متناسب با مقتضیات خود و با ترکیب دو یا چند عامل تاثیرگذار مدلهای تصمیم سازی ویژهای ایجاد کردهاند. (ژیگیان[۱۹]، ۲۰۰۷)
یکی از این مدل ها استفاده از ماتریس ” اهمیت/ توانایی” می باشد (شکل۲-۸). محور عمودی این ماتریس دو بعدی را «اهمیت استراتژیک» و محور افقی آن را «توانایی استراتژیک» قلم تامینی تشکیل می دهد. اهمیت استراتژیک؛ میزان اهمیت قلم مورد بررسی در تامین مزیتهای رقابتی و تحقق اهداف کلان سازمان، حساسیت آن از نظر محدودیتهای حفاظتی و تاثیر آن بر عملکرد مطلوب محصول نهایی میباشد. توانایی استراتژیک؛ توان و قابلیت های فعلی سازمان در تامین قلم مورد نظر در داخل صنعت میباشد. بر اساس ماتریس ذکر شده چهار حالت در مورد قلم تامینی قابل تصور است، که در هر یک از حالت های چهارگانه میتوان به صورت زیر اقدام نمود:
ساخت
شراکت
؟
خرید
اهمیت استراتژیک
کم
زیاد
کم
زیاد
توانایی استراتژیک
شکل ۲-۸- ماتریس اهمیت – توانایی (چشم براه و مرتضوی، ۱۳۸۶)
۲-۲-۸-۱- حالت اول؛ اهمیت استراتژیک قلم تامینی کم و توانایی استراتژیک داخل سازمان نیز برای تامین داخلی آن کم می باشد، در این صورت مناسبترین گزینه، تامین قلم از بیرون سازمان یا به عبارتی خرید است.
۲-۲-۸-۲- حالت دوم؛ اهمیت استراتژیک قلم تامین زیاد و توانایی داخل سازمان نیز برای تامین داخلی آن زیاد است، در این صورت، ترجیح بر تامین این قلم در داخل صنعت و حفظ آن یا به عبارتی، ساخت آن است.
۲-۲-۸-۳- حالت سوم؛ اهمیت استراتژیک قلم تامین زیاد است ولی توانایی استراتژیک داخل سازمان برای تامین داخلی کم میباشد، در این صورت شاید مناسب باشد که با برخی شرکتهای دیگر مشارکت کنیم. این شراکت می تواند جنبه کوتاهمدت یا بلندمدت داشته باشد.گاهی ممکن است سازمان ترجیح دهد در زمینه تقویت فعالیت اصلی آینده خود که در حال حاضر در انجام آن توانایی کافی در داخل وجود ندارد، با دیگران به طور موقت شریک شود تا فعالیتهای اصلی مورد نظر در تعاملات مربوطه پرورش یافته و بالنده شود. بدیهی است که اینگونه شراکتها نیز ریسکهای مخصوص به خود را به همراه دارد، که قاعدتاً باید برای مدیریت ریسکهای مربوطه تدابیر لازم را اندیشید.
۲-۲-۸-۴- حالت چهارم؛ اهمیت استراتژیک یک قلم تامینی کم است ولی توانایی استراتژیک داخل سازمان برای تامین داخلی زیاد میباشد، در اینصورت ممکن است تشخیص برتری در مورد گزینه های ساخت یا خرید آسان نباشد. در این حالت عوامل دیگری مانند صرفهجویی هزینهها، کمبود ظرفیت و یا دلایل دیگر، اخذ تصمیم نهایی را ممکن می سازد.
فرم در حال بارگذاری ...
[یکشنبه 1400-08-02] [ 02:45:00 ق.ظ ]
|