روش اصولی مبتنی بر این فرض است که سرمایه گذار با تجزیه و تحلیل وضع اقتصادی کشور، وضع صنعت مربوطه و وضع شرکت اقدام به سرمایه گذاری می نماید. (وب سایت مدیریت توسعه فرهنگ سرمایه گذاری بورس اوراق بهادار تهران)
در روش نموداری، از طریق مطالعه رفتار گذشته، آینده سرمایه گذاری قابل تعیین می باشد و طبق نظریه پرتفوی اولا: بازار سرمایه کارا می باشد و اطلاعات مربوط به بازار در دسترس همه مردم است و ثانیا: بازده سرمایه گذاری های دارای ریسک مشابه، یکسان هستند.
بازده سرمایه گذاری شامل بازده کمی و کیفی می باشد، که بصورت زیر تشریح می شود:
- بازده کمی: سود حسابداری (مثلاً EPS)
منفعت سرمایه
- بازده کیفی: اعتبار شرکت (مثلا سرقفلی)
امتیازات اجتماعی
توان تاثیرگذاری در جریانات اجتماعی- اقتصادی
در تئوری بازده سرمایه گذاری، (قسمت کلی) از فرمول زیر بدست می آید: (اسلامی بیدگل، ۱۳۷۵)
که در آن:

بازده مورد انتظار re
سود حسابداری که عاید سرمایه گذار خواهد شد D1
ارزش سرمایه در زمان t=0 P0
ارزش سرمایه در زمان t=1 P1
ضریب تبدیل سهام ..X
از جهتی دیگر می توان بازده را برحسب زمان بصورت زیر تقسیم بندی نمود:
۱-۸-۲- بازده های گذشته
بازده های آینده (آتی)
بازده های گذشته از طریق نسبت های گروه بازده سرمایه گذاری اندازه گیری می شود و در میان نسبت های این گروه از ROA تعدیل شده استفاده بهتری نمود. (بازده دارائی ها) این نسبت به صورت زیر محاسبه می شود:
ROA =
سود بعد از کسر مالیات .
ارزش تعدیل شده دارائی ها
۱-۸-۳- ریسک عملیاتی
برای آزمودن رابطه بین ریسک عملیاتی و بازده سهام به دنبال آثاری از سرعت بخشی خطر هستیم و از روش شدت استفاده می کنیم. ما در ارزیابی شدت ریسک عملیاتی، از مدل مشابه به مدل چرنوبایی استفاده می کنیم که از مدل پوسین در ارزیابی شدت مقدار پیش بینی شده ای از وقایع ریسک عملیاتی که شرکت های مالی در یک ماه تجربه می کنند، استفاده می کند. آنها کشف کردند که مقدار متغیرهای اقتصادی کلان بطور چشمگیری عوامل تعیین کننده ریسک عملیاتی هستند. به هرحال ما با تاکید بر شرکت های مالی آثار ادبی را با آزمودن ریسک عملیاتی برای شرکت های مالی و غیرمالی، گسترش می دهیم.

چرنوبایی، مدل پوسین را با بهره گرفتن از داده های ماهیانه در ارزیابی شدن ورود وقایع ریسک عملیاتی به کاربرد. این نوع از شدت براساس روشی است که اغلب در آثار ریسک توقیف مالی برای پیش بینی ورشکستگی و عدم پرداخت بدهی مورد استفاده قرار گرفته است. استفاده گسترده از شدت براساس روش های برای ورشکستگی شرکت و پیش بینی عدم پرداخت و بکارگیری شدت مشابه براساس روش های ریسک عملیاتی سالیان طبیعی است. ما از مدل پوسین با داده های ماهانه در ارزیابی شدت های ریسک عملیاتی استفاده می کنیم. ما از مدل زیر برای شدت های ورود استفاده می کنیم:

جایگاه  شدت ریسک عملیاتی برای شرکت i در صنعت j در طول ماه t در این مدل است.  اثر ثابت در صنعت است  شاخص متغییرهای مشخص شرکت است،  شاخص متغیرهای اقتصاد کلان است و  یک متغیر ساختگی برای ماه است. ما متغیر ساختگی را به این دلیل برمی گیریم که زمان یا روز راه اندازی این رویداد نامعلوم است و مجموعه داده های ما زمان رویداد را در اول ژانویه هر سال و در زمانی که این رویداد اتفاق می افتد، فهرست بندی می کند. (basdrefrencd)
۱-۸-۴- مدل استاندارد قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای (CAPM)
اصولا سرمایه گذاری ها به جهت نوسان پذیری که در بازده آنها ایجاد می شود دارای ریسک می باشند. اقتصاددانان مالی الگوهای متفاوتی را برای اندازه گیری ریسک ارائه دادند. نظریه بازار سرمایه با بسط و تعمیم نظریه پرتفوی مدلی را برای قیمت گذاری دارایی های ریسک دار استخراج می کند. خروجی نهایی این نظریه پرتفوی مدلی را برای قیمت گذاری دارایی های ریسک دار استخراج می کند. خروجی نهایی این نظریه به نام مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای این امکان را فراهم می سازد تا نرخ هر دارایی ریسک دار تعیین شود. عامل اصلی که منجر به بسط نظریه بازار سرمایه می شود، مفهوم دارایی بدون ریسک است. چنین دارایی همبستگی صفر با سایر دارایی های ریسک دار خواهد داشت و نرخ بازده آن بدون ریسک خواهد بود (براوان ورایلی، ۲۰۰۰) به عبارت کلی تر می توان گفت که براساس نظریه بازار سرمایه مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای شکل گرفت. در حقیقت نظریه های تعادل عمومی همانند نظریه بازار سرمایه (CMT) همراه با مدل های خط بازار سرمایه (CML) خط بازده اوراق بهادار (SML) و مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه­ای (CAPM) ما را در فهم و درک رفتار بازار یاری می دهد (راعی و تلنگری، ۱۳۸۳).
مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه (CAMP) و نظریه بازار سرمایه (CMT) به مثابه مدل های تعادلی دارای مزایای عملی در تهیه مقیاسی از ریسک سیستماتیک و ارزشیابی اوراق بهادار و استانداردی برای سنجش عملکرد می باشند. (فارل، ۱۹۹۷)
مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای یک مدل رگرسیونی قیمت گذاری است که معادله آن به شرح زیر است:
(۱)
که در آن  نرخ بازده بدون ریسک،  ضریب حساسیت و  صرف ریسک می باشد. عامل مهم و تعیین کننده در این مدل ضریب بتا است که برای سنجش توان و تبیین و مقایسه نرخ بازده واقعی بسیار ضروری است. ضریب بتا میزان حساسیت بازده اضافی مورد انتظار از دارایی ها نسبت به بازده اضافی مورد انتظار بازار را مشخص می کند که براساس مدل شارپ از رابطه زیر به دست می آید:
(۲)
مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه کمک می کند تا ریسک سرمایه گذاری و نرخ بازده مورد انتظار محاسبه شود. نقطه آغاز این مدل، نرخ بازده بدون ریسک است. به این نرخ پاداش اضافه می شود که سرمایه گذاران به دلیل پذیرش ریسک بیشتر انتظار آن را دارند. بنابراین واحد اندازه گیری ریسک سیستماتیک مربوط به سهام است که در واقع درجه حساسیت تغییرپذیری بازده سهم را نسبت به تغییرپذیری بازده بازار اندازه گیری می کند. فیشر و همکاران (۱۹۷۲) که در آزمون تجربی مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای وجود دارد یک رابطه خطی بین بازدهی پرتفوی سهام و بتای آنها را مورد بررسی قرار دادند. آنها روند قیمت سهام شرکت های بورس اوراق بهادار نیویورک را در فاصله زمانی (۱۹۳۱-۱۹۶۵) مورد مطالعه قرار دادند. این پژوهش نشان دادند که ارتباط بین ریسک  و بازده خطی می باشد و می توان آن را با معامله فوق نشان داد. (فتحی و همکاران، ۱۳۹۱، ص ۲ و ۳)
دارایی جاری عبارت است، از وجه نقد و یا دارایی های دیگری که به طور معقول انتظار می رود در طی چرخه عادی عملیاتی واحد تجاری و یا دوره مالی، هر کدام که کوتاه تر باشد به وجه نقد تبدیل شده و یا مصرف شود و یا آنکه فروخته شود.
۱-۹- دارایی های جاری
۱-۹-۱- موجودی نقد (صندوق، بانک، تنخواه و سرمایه گذاری کوتاه مدت)
حسابها و اسناد دریافتنی تجاری
حسابها و اسناد دریافتنی غیرتجاری
موجودی ها (مواد، کالای در جریان کالای ساخته شده)
سفارشات مواد و کالا (کالای بین راهی و سفارشات)
پیش پرداختها (کهزادی، ۱۳۹۱، ص ۱)
۱-۹-۲-معادله حسابداری