اندازه ­گیری میزان مهاجرت، در محیط­های مختلف مواد غذایی با بهره گرفتن از مدل­های شبیه سازی شده^[۳۸] انجام می­گیرد که با بهره گرفتن از این محیط­ها می­توان مهاجرت ترکیب خاصی از مواد را از پلیمر به داخل محیط و مواد غذایی تخمین زد. مدل استفاده شده برای شبیه سازی محیط چربی، مخلوط اتانول و آب مقطر به نسبت ۹۵ به ۵ و برای محیط آبی نسبت ۱۰ به ۹۰ بود (لوپز دیکاستلو و همکاران، ۲۰۱۲).

از فیلم­های تهیه شده برش­هایی به مساحت ۶ سانتی­متر مربع (۵/۲×۴/۲) تهیه شد. برش­ها در ظروف سوویرال^[۳۹] قرار داده شده و ۱۰ میلی­لیتر از محلول مدل به آن اضافه شد. ظروف تحت فشار گاز نیتروژن درب­بندی شده و داخل آون با دمای ۲۵ درجه سانتی ­گراد قرار گرفتند. در مدت یک ماه و در فواصل زمانی سه روزه آزمون­های مهاجرت شامل اندازه ­گیری DPPH و ABTS و اندازه ­گیری آسکوربات روی نمونه­ها انجام شد (لوپز دیکاستلو و همکاران، ۲۰۱۳).
آزمون DPPH
برای تعیین فعالیت ضداکسایشی فیلم­های تولید شده (که قبلا در محلول­های مدل قرار گرفته بودند)، از روش اندازه ­گیری کاهش ظرفیت رادیکالی (RSC)^[40] به کمک ۲و۲ دی­فنیل-۱-پیکریل هیدرازیل استفاده گردید. DPPH، ترکیبی است بنفش رنگ که به دلیل حضور گروه ­های فنیل در ساختارش به راحتی به صورت رادیکال درآمده و در واقع منبع رادیکال آزاد می­باشد. این ترکیب با گرفتن یک الکترون از ترکیب ضد­اکساینده^[۴۱]، رنگ محیط را از بنفش به زرد رنگ تغییر می­دهد. رادیکال آزاد DPPH در ۵۱۷ نانومتر جذب دارد که از قانون بیرلامبرت پیروی می­ کند وکاهش جذب آن با میزان ضد­اکساینده رابطه خطی دارد. هرچه به میزان ضد­اکساینده افزوده شود، DPPH بیشتری مصرف شده و رنگ بنفش بیشتر به سمت زرد میل می­ کند. در این روش ۴ میلی­لیتر از محلول DPPH 06/0 میلی­مولار که به وسیله متانول به حجم رسیده بود، به ۵۰۰ میکرو­لیتر از نمونه اضافه گردید؛ سپس اجازه داده شد در مکان تاریک به مدت نیم ساعت باهم واکنش داده و جذب آن در ۵۱۷ نانومتر با بهره گرفتن از دستگاه اسپکتوفتومتر (SHIMADZU UV 160A) خوانده شد. درصد RSC با بهره گرفتن از معادله ۳-۱ محاسبه گردید:
%RSC=1- (Abs control – Abs sample)×۱۰۰
معادله۳-۱. درصد RSC در DPPH
که در آن Abs control و Abs sample به ترتیب جذب شاهد و جذب نمونه می­باشد.نمونه بلانک متانول می­باشد (کوکیک، ۲۰۰۸).
آزمون ABTS
برای انجام این آزمون از معرف رنگی ABTS^.+ استفاده می­ شود. به این منظور ۴/۷ میلی مولار از ABTS^.+ (محلول در آب مقطر) به ۶/۲ میلی مولار محلول پتاسیم پرسولفات (محلول در آب مقطر) اضافه شد و پس از گذشت ۱۲ ساعت در دمای اتاق و در مکان تاریک واکنش انجام گرفت. سپس ۱۵۰ میکرولیتر از نمونه با ۲۸۵۰ میکرولیتر از محلول ABTS^.+ پتاسیم پرسولفات و متانول (نسبت ۶۰:۱ ) ترکیب و به مدت دو ساعت در تاریکی قرار داده شد تا واکنش کامل شود. سپس جذب آن در ۷۳۴ نانومتر با بهره گرفتن از دستگاه اسپکتروفتومتر (مدلSHIMADZU UV 160A) خوانده شد. این مقدار از معادله ۳-۲ محاسبه شد (کالاتایود و همکاران، ۲۰۱۳).
I(%)= 1- (Abs control – Abs sample) ×۱۰۰
معادله ۳-۲. درصد بازدارندگی در ABTS
که در آن I، درصد بازدارندگی، Abs control و Abs sample به ترتیب جذب شاهد و جذب نمونه می­باشند.
اندازه ­گیری آسکوربات
اندازه ­گیری مهاجرت سدیم آسکوربات از فیلم به محلول مدل، به وسیله میزان احیاء شوندگی ۲و۶ -دی کلروفنل ایندوفنل انجام گرفت. این محلول رنگی توسط ترکیب سدیم آسکوربات احیاء می­ شود و به صورتی تا زرد تغییر رنگ می­دهد.
مقدار ۵۰ میلی­گرم از نمک سدیم ۲و۶-دی کلروفنل ایندوفنل در ۱۵ میلی­لیتر آب مقطر داغ (دما۵۰ تا ۶۰ درجه سانتی ­گراد) که حاوی ۴۲ میلی­گرم بی­کربنات سدیم بود، در یک بالن حجمی ۲۰۰ میلی­لیتری حل شد و پس از خنک شدن با آب مقطر به حجم رسید و سپس صاف شد. این محلول تا هنگام انجام آزمون درون ظروف تیره، در یخچال نگهداری شد (استاندارد ملی ایران، ۱۳۹۰).
سه میلی­لیتر از محلول مدل برداشته شد و به آن ۶ میلی­لیتر از محلول رنگی ۲و۶-دی کلروفنل ایندوفنل اضافه و اجازه داده شد در دمای محیط و مکان تاریک به مدت ۳۰ دقیقه واکنش کامل شود و سپس جذب آن در طول موج ۵۰۰ نانومتر به وسیله دستگاه اسپکتوفتومتر (SHIMADZU UV 160A) اندازه ­گیری شد. میزان مهاجرت از معادله ۳-۳ محاسبه شد.
۱۰۰ ×(جذب نمونه/ جذب شاهد)-۱= درصد احیاء کنندگی
معادله ۳-۳. درصد احیا کنندگی آسکوربات
۳-۴-۱-۲٫ اندازه ­گیری میزان نفوذپذیری به بخار آب (WVP)^[42]
برای اندازه ­گیری انتقال بخار آب از روش ASTM E96 (1995) استفاده شد. برای اینکار از ویال­های مخصوصی باقطر ۲ سانتی­متر و ارتفاع ۴ سانتی­متر استفاده شد. در درپوش این ویال­ها منفذی به قطر قرار دارد که قطع­هایی از فیلم مورد آزمون در این قسمت قرار می­گیرد. ۳ گرم سولفات کلسیم در داخل ویال­ها قرار داده شد. قطعه­ای از فیلم بریده شده و در درپوش ویال قرار گرفته و بر روی ویال بسته شد. ویال­ها با تمام محتویاتش توزین شده و درون دسیکاتوری حاوی محلول اشباع کلریدسدیم قرار گرفتند. دسیکاتور در درون انکوباتور در دمای ۲۵ درجه سانتی ­گراد قرار گرفت و به مدت یک هفته هر ۲۴ ساعت یکبار وزن ویال­ها اندازه ­گیری شد.
مقدار بخار آب انتقال یافته از فیلم­ها، از روی افزایش وزن ویال­ها با گذشت زمان رسم شد و پس از محاسبه رگرسیون خطی، شیب خط حاصل محاسبه گردید. از تقسیم کردن شیب خط مربوط به هر ویال به کل سطح فیلم که در معرض انتقال بخار آب قرار داشت، آهنگ انتقال بخار آب (WVTR) به دست آمد. میزان نفوذپذیری فیلم­ها به رطوبت از فرمول ۲-۴ محاسبه شد:نفوذپذیری به بخار نیز طبق رابطه زیر محاسبه شد.
(۲-۴)WVP=(WVTR*x)/P
معادله ۳-۴. درصد رطوبت فیلم مهاجرت یافته
که در آن X ضخامت فیلم به میلی­متر و P فشار بخار آب خالص در دمای ۲۵ درجه سانتی ­گراد است.
۳-۴-۱-۳٫ اندازه ­گیری میزان نفوذپذیری به اکسیژن (^[۴۳]OTR)
میزان نفوذپذیری به اکسیژن فیلم­های فعال با بهره گرفتن از دستگاه ^[۴۴]Gas permeability tester (مدل Brugger 219، ساخت کشور آلمان) اندازه ­گیری شد.
به منظور انجام آزمایش ابتدا نمونه­های فیلم بسته­بندی به مساحت ۴/۷۸ سانتی­متر مربع بریده شد و سطح آن گریس­کاری گردید تا کاملا صاف و بدون چین­خوردگی و تاخوردگی باشد. نمونه در محل مربوطه در داخل دستگاه قرار داده شد. پس از روشن شدن دستگاه و سیرکولاتور آن، دستگاه در حالی قرار گرفت که تنها در زیر نمونه خلاء ایجاد شود. سپس نمونه در معرض جریانی از گاز اکسیژن (خلوص ۵/۹۹ درصد) قرار گرفت. پس از اتمام آزمون و ثابت شدن عدد مربوطه به نفوذ پذیری گاز اکسیژن و ثبت اطلاعات مربوط به نمونه در دستگاه، OTR بر اساس محاسبه نسبت سرعت عبور گاز به اختلاف فشار در دو طرف فیلم (اختلاف فشار محیط آزمون و محیط) بدست آمد که واحد آن بر حسب میلی­لیتر بر متر مربع در روز و فشار معین بیان می­ شود (راموس وهمکاران، ۲۰۱۲).
۳-۴-۱-۴٫ تعیین ریزساختار سطحی فیلم ­ها
سطح فیلم به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM^[45]) (مدل Cambriidge S360، ساخت کشور امریکا) در kv12 آنالیز و نمونه ها قبل از آنالیز به وسیله لایه­ای از طلا پوشش داده شد تا میزان نفوذ الکترون­ها و پرتو افزایش یابد. تصاویر در دو بزرگ­نمایی x500 و x300 تهیه شد (راموس وهمکاران، ۲۰۱۲).
۳-۴-۱-۵٫ اندازه ­گیری میزان کشش­پذیری فیلم
برای این آزمون فاکتورهایی تعیین شده که عبارت است از Tensile strength که بیان­گر افزایش طول فیلم نسبت به طول اولیه و Elongation break که نشان دهنده حداکثر کشش طول فیلم است. این تست با بهره گرفتن از دستگاه.کشش سنج (شرکت Cometech، مدل QC-508B1، ساخت تایوان) انجام گرفت به منظور انجام تست ابتدا فیلمی با ابعاد ۱۰ × ۵/۱ سانتی­متر جدا شده و در پروپ کششی دستگاه جاگذاری شد. دستگاه روشن و سپس دکمه SET فشرده شد. سپس با فشرده شدن دکمه Data بر روی Tensile، Test Type تنظیم گردید. برای ایجاد کشش فیلم، سرعت آزمون بر روی ۲۵ سانتی­متر بر دقیقه تنظیم شد. Gauge Lentgh بر روی cm 10 تنظیم گردید. در نهایت مقادیرکشش، با قرائت عدد مربوطه از روی دستگاه و پس از ترسیم میزان stress(نیروی وارده) در مقابل strain که مقدار strain از معادله ۳-۵ بدست آمد (بویان وهمکاران، ۲۰۱۰).
معادله(۳-۵). میزان کشش پذیری فیلم
۳-۴-۲٫ آزمون­های مربوط به بادام زمینی­های بسته بندی شده
۳-۴-۲-۱٫ عدد پراکسید
ترسیم منحنی کالیبراسیون
برای ترسیم منحنی کالیبراسیون ابتدا محلول استاندارد آهن III (شامل یک تا ۴۰ میکروگرم آهن III در میلی­لیتر) تهیه شد. یک دهم میلی­لیتر از محلول استاندارد به ۸/۹ میلی­لیتر مخلوط کلروفرم:متانول (به نسبت ۳:۷) اضافه شد و به مدت دو تا چهار ثانیه هم زده شد. سپس به ترتیب ۵۰ میکرولیتر محلول تیوسیونات آمونیوم و محلول آهن II اضافه و بعد از اضافه کردن هر کدام به مدت دو تا چهار ثانیه هم زده شد. پس از پنج دقیقه گرمخانه­گذاری در دمای اتاق، جذب نمونه در طول موج ۵۰۰ نانومتر در برابر شاهد تعیین شد. تمامی مراحل انجام آزمایش در نور ملایم و به مدت ۱۰ دقیقه صورت گرفت. سپس منحنی خطی غلظت آهنIII در برابر جذب در ۵۰۰ نانومتر رسم و شیب آن محاسبه گردید (شانتا و همکاران، ۱۹۹۴).
تهیه محلول استاندارد آهن III
بدین منظور۵/۰ گرم پودر آهن در ۵۰ میلی­لیتر اسید کلریدریک ۱۰ نرمال حل و یک تا دو میلی­لیتر محلول پراکسید هیدروژن ۳۰ درصد به آن اضافه شد. پراکسید هیدروژن اضافی با جوشاندن به مدت پنج دقیقه حذف شد. محلول در دمای اتاق خنک و حجم آن با آب مقطر به ۵۰۰ میلی­لیتر رسانده شد. یک میلی­لیتر از محلول حاصل با حلال کلروفرم:متانول (به نسبت ۳:۷) به حجم ۱۰۰ رسانده شد. محلول حاصل دارای غلظت ۱۰ میکروگرم آهن III در میلی­لیتر بود. محلول­های حاصل از این محلول تهیه گردیدند (شانتا و همکاران، ۱۹۹۴).
تهیه محلول تیوسیونات آمونیوم
جهت تهیه محلول تیوسیانات آمونیوم ۳۰ گرم تیوسیانات آمونیوم در آب حل شد و حجم آن به ۱۰۰ میلی­لیتر رسانده شد (شانتا و همکاران، ۱۹۹۴).
تهیه محلول آهن II و تیوسیانات آمونیوم
محلول کلرید باریم دو آبه با اضافه کردن ۵/۰ گرم کلرید باریم دو آبه به ۵۰ میلی لیتر آب دیونیزه و محلول سولفات آهن هفت آبه با اضافه کردن ۵/۰ گرم سولفات آهن هفت آبه به ۵۰ میلی لیتر آب دیونیزه تهیه شد. سپس این دو محلول باهم مخلوط و دو میلی­لیتر اسیدکلریدریک ۱۰ نرمال به محلول حاصل اضافه شد. سولفات باریم ته نشین شده، صاف شد و محلول آهن II شفاف به دست آمده در بطری­های تیره و به دور از نور محیط نگهداری شد (شانتا و همکاران، ۱۹۹۴).
اندازه ­گیری عدد پراکسید نمونه روغن
۱/۰ تا ۲/۰ گرم نمونه روغن (بسته به میزان اکسایش) در لوله آزمایش ۱۵ میلی­لیتری وزن شد و با ۸/۹ میلی­لیتر از حلال کلروفرم:متانول (به نسبت۳:۷) مخلوط و به مدت دو تا چهار ثانیه هم زده شد. بقیه مراحل مشابه ترسیم منحنی کالیبراسیون بود. نمامی مراحل این روش زیر نور ملایم و به مدت ۱۰ ذقیقه صورت گرفت.
عدد پراکسید از معادله ۳-۶ محاسبه شد.
معادله (۳-۶). عدد پراکسید
که As میزان جذب نمونه، Ab میزان جذب شاهد در طول موج ۵۰۰ نانومتر، m شیب بدست آمده از منحنی کالیبراسیون و W وزن نمونه روغن است (شانتا و همکاران، ۱۹۹۴).
۳-۴-۲-۲٫ عدد اسید تیوباربیتیوریک^[۴۶]
۳ گرم چربی در ۱۰ میلی­لیتر کلروفرم حل شده و به آن ۱۰ میلی­لیتر محلول کار ( محلول ۰۷/۰ درصد اسید تیوباربیتوریک در آب که با هم حجمش اسیداستیک گلاسیال مخلوط شده است) اضافه گردید. سپس به مدت ۵ دقیقه در سانتریفوژ با سرعت ۱۰۰۰ دور در دقیقه قرار داده شد. در ادامه قسمت آبکی آن جدا شده و به مدت ۳۰ دقیقه در حمام آب جوش قرار داده شد. در پایان میزان جذب در دو طول موج ۴۵۰ و ۵۳۲ نانومتر خوانده شد. عدد TBA نمونه روغن، برحسب میلی­گرم­مالون آلدئید در یک کیلوگرم روغن بیان می­ شود. عدد TBA براساس معادله ۳-۷ محاسبه گردید.