نه مثل ساره­ای و مریم، نه مثل آسیه وحوا فقط شبیه خودت هستی، فقط خودت، زهرا!
(همان: ۳۹)
او را با پیکری شکسته به آسمان بردند شکسته تر از مسیح(ع) و موسی(ع)
(قزوه، ج، ۱۳۹۰: ۸۹)
ماه کنعان ندهد سلطنت مصر فریب تو را چرا مثل پدر نیستی ای یوسف ثلنی؟
(قزوه، ث، ۱۳۸۹: ۸۵)
نیست تقصیر عصا، معجزه موسوی­ات نیست کاش می­شد که شعیب بپذیرد به شبانی
(همان: ۸۵)

۳-۲-۲-۸-کاربرد فراوان واژگان می و عشق و مست

قزوه از کلمات می و عشق و مست نیز در میان آثار منظوم خود استفاده فراوان کرده است.
این ویژگی نیز توجه ایشان را به عرفان و عشق را نشان می­هد.
وی با آوردن کلمات مست و می، در اشعار خود، و عشق ناب و پاک الهی، خواسته همچون مولوی و حافظ شعری عرفانی بسراید و از این طریق دل و جان خواننده را به سوی دین و مذهب و حق بکشاند.
سلام ای ساقی مستان، سلام ای جمع بی‌دستان که می‌نوشید و می‌رقصید در غوغای بی‌دستی
(قزوه، ث، ۱۳۸۹: ۱۳۷)
نرفتید گامی به فرمان عشق نبردید راهی به میدان عشق
(قزوه، ج، ۱۳۹۰: ۴۲)
شهر ما آبادی عشق است، اما راز عشق عشق یعنی واژه­ های رمز قرآن کریم
(قزوه، ح، ۱۳۹۰: ۷۰)
عشق یعنی قاف لام «قل هو الله احد» عشق یعنی بای «بسم الله الرحمن الرحیم»
(همان: ۷۰)
می­گفت برو، عشق چنین گفت بشتاب می­گفت بمان، عقل چنین گفت که برگرد
(قزوه، ث، ۱۳۸۹: ۹۱)
باده به دست تو کیست؟ طفل شهید جنون پیر غلام تو کیست؟ عشق علیه­السلام!
(همان: ۱۰۶)
پشت این بازار ناموزون، ترازو دارها عقل را کم می­خرند و عشق را کم می­کشند
(همان: ۳۳)

۳-۲-۲-۹-آوردن نام­های فرنگی

از دیگر ویژگی زبانی قزوه آوردن نام­های فرنگی در میان متن و آثار منظوم خود است.
قزوه با اینکه از نام­های فرنگی در میان آثار خود بهره جسته­است ولی در مقوله­ی فکری اشاره خواهیم کرد که ایشان پایبند فرهنگ اسلامی و ملی خود است و از ایستادگی در مقابل تهاجم فرهنگی کشورهای غربی و غیر اسلامی سخن به میان آورده­است.
آوردن نام­های فرنگی در ضمن آثارش، بیشتر از روی انتقاد و اعتراض است نه از روی تقلید.
اما در کیف­های سامسونت / یک خروار مضمون ناب خفته است. (قزوه، ج، ۱۳۹۰: ۵۴)
و برای کشف زوزه صورتی/ هفت مرتبه الیوت واکتاویو پاز را ورق زد. (همان: ۵۵)

بعضی شعر هایشان را/ به مینا و آیدا و سوزی تقدیم می­کردند. (همان: ۵۵)
می­ترسم شلوارهای جین و چارلی کار دستمان بدهد/ و شکلات­های انگلیسی دهنمان را ببندد. (همان: ۵۶)
شاپور خان به مشتری­هایش سیگار وینستون تعارف می­کرد/ ومطمئن است که قیمت سکه وطلا پایین نمی­آید. (همان: ۵۸)
امسال به ساعت­های کاسیو اطمینان کردیم/ ونماز صبحمان قضا شد!(همان: ۵۹)/ در میتینگ­های ادبی. (همان: ۶۹)
حتی اگر به پارتی می­رفتم/ اگر پارتی بازی نمی­شد! (همان: ۷۰)
رپرتاژ تسلیت چاپ کرد / بیایید به دلارها / به چشم یک اجنبی نگاه کنیم/ بیایید به کراوات­ها محل نگذاریم. (همان: ۷۳)
یک عینک پنسی/ با پرستیژترین روشنفکر شوم. (همان: ۷۵)
مردی که به پاترول ها سواری نداده­است/ وکلکسیون پیکان ندارد! (همان: ۸۵)
به تسبیح شاه مقصودش بنازد/ و با تلفن زیمنس معامله کند. (همان: ۵۰)
و گاه مارکوس را محکوم می کند/ تا سیا­ستش عین دیانتش باشد! (همان: ۵۲)

۳-۲-۳-ویژگی­های ادبی آثار منظوم علیرضا قزوه

شاعران و نویسندگان برای آفرینش زیبایی در آثار خود و برای جلب خوانندگان از صناعات ادبی بهره می­برند تا هم موجب زیبایی و هم تاثیر­گذاری بیشتر آثار خود شوند.
قزوه نیز برای این منظور از آرایه­های ادبی در ضمن اشعار و مطالب خود استفاده کرده­است که به چند مورد از آن اشاره می­کنیم. این آرایه­های ادبی به نسبت استفاده بیشتر در مجموعه آثار منظوم قزوه دسته­بندی شده است.

۳-۲-۳-۱-تشبیه

یکی از آرایه های ادبی رایج در آثار منظوم قزوه، استفاده فراوان از تشبیه است.
اصطلاح تشبیه در علم بیان به معنی ماننده کردن چیزی است به چیز دیگری، مشروط بر این­که آن مانندگی مبتنی بر کذب یا حداقل دروغ­نما باشد، یعنی با اغراق همراه باشد. (شمیسا، ۱۳۸۳: ۳۳)
در آثار قزوه تشبیه­های به چشم می­خورد بیشتر طرفین تشبیه از ماه و خورشید و ابر و دیگر آفرینش­های الهی است که این نشان­گر توجه قزوه به عجایب خلقت و نیز دید الهی وی است.