۲

کمی سازی محیط TQM

گروور و دیگران(۲۰۰۴)

۳

ارزیابی عملکرد TQM در صنایع هند

کالکارنی(۲۰۰۵)

۴

انتخاب ربات صنعتی

رائو و پادمانابهان (۲۰۰۶)

۵

حساسیت مشتری و ریسک در زنجیره های تأمین

فیضل و دیگران (۲۰۰۶)

۶

مدل انتخاب مواد با بهره گرفتن از تئوری گراف و رویکرد ماتریسی

رائو(۲۰۰۶)

۷

نقش عوامل انسانی در TQM: رویکرد نظریه گراف

گروور و دیگران(۲۰۰۶)

۸

چارچوب مدل تصمیم گیری برای ارزیابی سیستم تولید انعطاف پذیر با بهره گرفتن از گراف جهت دار و روش های ماتریسی

رائو(۲۰۰۶)

۲-۳-۴-۳- گام های روش GTMA
رویکرد GTMA شامل نمایش گراف ، بیان ماتریسی و محاسبه تابع دائمی ماتریس است.این رویکرد در گام های زیر خلاصه می شود:
گام اول) نمایش گراف
یک گراف G=(E,e) مجموعه ای است از رئوس یا گره ها E={E₁,E₂,…} و مجموعه e={e₁,e₂,…} که اجزای این مجموعه یال نامیده می شوند، به طوری که هر یال e_ij با یک زوج از رئوس، مورد شناسایی قرار می گیرد. معمول ترین راه برای نمایش گراف به وسیله گراف جهت دار است. در گراف جهت دار، رئوس با نقاط کوچک یا دایره نشان داده می شوند و هر یال با یک خط نشان داده می شود؛ به طوری که در انتهای خط دو رأس قرار داشته باشند(رائو، ۲۰۰۶).
گراف جهت دار از مجموعه یال ها و گره ها تشکیل شده است. یک گره {E_i} وجود یا میزان i را نشان می دهد. یال جهن دار اهمیت نسبی بین گزینه ها را مشخص می کند. در صورتی که گره i بر گره j تأثیر داشته باشد، کمان یا یال جهت دار از گره i به سمت گره j کشیده می شود (به معنای e_ij) و بالعکس. هر چه تعداد گره ها و روابط داخلی آنها افزایش یابد، گراف پیچیده تر می شود. در چنین مواردی انتظار می رود که تحلیل بصری گراف جهت دار کاری پیچیده باشد. برای غلبه بر چنین محدودیتی، گراف جهت دار در قالب ماتریس ارائه می شود.(فیضل و همکاران^[۲۱۱]، ۲۰۰۷). در این پژوهش برای پیدا کردن روابط بین شاخص ها و همچنین تصویر کردن آنها در قالب یک گراف، از روش دیمتل استفاده شد که پیش تر توضیح داده شده است.
گام دوم) نمایش ماتریس گراف
برای کمی سازی روابط معیارها و شاخص ها از ماتریس استفاده می کنیم. نمایش ماتریسی گراف، نمایش یک به یک با گراف جهت دار است. به طوری که گراف با بهره گرفتن از سیستم دودویی (۰) و (۱) به ماتریس (a_ij) تبدیل می شود. در صورتی که در (a_ij) گزینه i با j ارتباط داشته باشد (a_ij=1) می شود وگرنه برابر صفر است. از آنجایی که یک گزینه بر خود اثری ندارد، برای تمام a_ij ها صفر در نظر گرفته می شود. این ماتریس به صورت B=[ a_ij] درنظر گرفته می شود. در این ماتریس تمام عناصر قطر اصلی مقدار صفر دارند و بقیه عناصر مقدار صفر یا یک را دارا می باشند. این بدین معنی است که این ماتریس فقط اهمیت نسبی بین معیارها را بررسی می کند و اندازه معیارها درنظر گرفته نمی شود.
گام سوم) نمایش ماتریس ویژگی ها^[۲۱۲]
برای درنظر گرفتن اندازه معیارها )میزان وجود معیارها در سازمان(، ماتریس دیگری که “ماتریس ویژگی ها” نامیده می شود و به صورت C=[AI-B] تعریف شده است، تشکیل می شود که در آن I ماتریس واحد و A متغیری است که اندازه معیارها را نشان می دهد . در ماتریس C، ارزش تمامی عناصر قطری یکسان درنظر گرفته می شود؛ یعنی اندازه همه معیارها با هم برابر است که در دنیای واقعی صحیح نیست. همچنین اهمیت نسبی یک معیار بر معیار دیگر یعنی (a_ij) می تواند مقادیر بیشتری از صفر یا یک اختیار کند. بنابراین نیاز به درنظر گرفتن شاخصی کلی است که وجود شاخص یا اندازه آن را همراه با میزان اهمیت نسبی (متقابل) نشان دهد تا بتوان شاخص کلی را موردارزیابی قرار داد(فیضل و همکاران،۲۰۰۷).
گام چهارم) نمایش ماتریس ویژگی های متغیر^[۲۱۳]
برای درنظر گرفتن وزن اندازه عوامل و روابط عوامل، ماتریس دیگری به نام “ماتریس ویژگی های متغیر” به صورت D=[E-F] تعریف می شود. در این معادله E ماتریس قطری همراه با عناصر قطری A_i است که نشان دهنده وجود یا اندازه شاخص i است. چنانچه شاخص در وضعیت عالی قرار داشته باشد، ارزش نسبت داده شده به آن بیشترین میزان را خواهد داشت. اگر شاخص خیلی مهم نباشد مقدار نسبت داده شده حداقل خواهد بود. کارلکارنی، فیضل و دیگران،از طیف ساده صفر تا ده وگراور و دیگران از طیف یک تا نه استفاده کرده اند(گروور^[۲۱۴]،۲۰۰۴). در این پژوهش نیز از طیف یک تا نه استفاده شده است.