نسبت ارزش جاری بازار سهام به نقدینگی: نقدینگی موجود در جامعه از عوامل کلان موثر‌ بر اقتصاد، به‌ویژه تورم است. طبیعتا بورس می‌تواند یکی از کانال‌های جذب نقدینگی باشد و به عنوان سپر تورمی عمل کند، از این‌رو رابطه نقدینگی و بورس مسئله‌ حایز اهمیتی است. تحلیل روند این شاخص و موقعیت نقاط ماکزیمم آن، مشابه نسبت ارزش جاری بازار سهام به تولید ناخالص داخلی می‌باشد.
نسبت ارزش معاملات به تولید ناخالص داخلی: نسبت ارزش سهام مبادله شده^[۶۵]به تولید ناخالص داخلی، توانایی خرید و فروش آسان اوراق بهادار را نشان می‌دهد و بیان دیگری از عمق بازار مالی مبتنی بر اوراق بهادار (سهام) در کشور می‌باشد. هر قدر این نسبت بزرگ‌تر باشد، به همان نسبت مبادله اوراق بهادار آسان‌تر انجام می‌گیرد. نسبت مذکور از ۱٫۶ درصد در سال ۱۳۷۹ به ۳٫۸ درصد در سال ۱۳۹۱ افزایش یافته است. و بیشترین مقدار خود را در سال ۱۳۸۳ و سپس در سال ۱۳۸۲ به ترتیب با ۷٫۱ و ۵٫۹ درصد داشته است. و ضمنا پس از این دوره دو ساله، در دو سال ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ نیز این شاخص از مقادیر بالایی نسبت به سایر سال‌های دوره مورد بررسی برخوردار بوده است.
نسبت ارزش معاملات به نقدینگی: در اینجا نیز تحلیل روند این شاخص و موقعیت نقاط ماکزیمم آن، مشابه نسبت ارزش معاملات به تولید ناخالص داخلی می‌باشد.
نسبت ارزش سهام مبادله شده به متوسط ارزش جاری بازار: این نسبت که اصطلاحا نسبت فعالیت نامیده می‌شود، سطح مبادله اوراق بهادار را در مقابل اندازه بازار اوراق بهادار اندازه‌گیری می‌کند. درجه فعالیت بورس در ارتباط با حجم سهام مبادله شده، در مقایسه با ارزش جاری بالقوه سهام شرکت‌های عضو بورس توسط این نسبت نشان داده می‌شود. بالاترین میزان این شاخص ۲۹٫۳ درصد در سال ۱۳۸۲ بوده است. نسبت مزبور از ۱۴٫۷ درصد در سال ۱۳۷۹ به ۱۵٫۱ درصد در سال ۱۳۹۱ افزایش یافته است و بیشترین مقدار خود را در سال ۱۳۸۷ و سپس در سال ۱۳۸۸ به ترتیب با ۳۰٫۶ و ۲۸٫۳ درصد به دست آورده است که با توجه به ارقام مربوط به ارزش جاری بازار و ارزش معاملات در سال ۱۳۸۷ معلوم می‌شود که افزایش شدید این نسبت به این دلیل بوده است که در این سال علی‌رغم کاهش ۲٫۸ درصدی ارزش بازار، ارزش معاملات به ناگهان ۸۸ درصد افزایش نسبت به سال قبل از خود داشته است.
تحولات شاخص کل قیمت سهام بورس اوراق بهادار تهران:
همان طور که قبلا بیان شد، شاخص‌های عمده مورد محاسبه در بورس اوراق بهادار تهران شامل شاخص‌های قیمت و بازده نقدی سهام در کل بازار و گروه‌های مالی و صنعت می‌باشد. و تمرکز این تحقیق بر روی شاخص کل قیمت سهام بورس اوراق بهادار تهران است که نشان‌دهنده انتظارات مربوط به بازده اقتصادی می‌باشد و لذا به عنوان یک شاخص راهنما و مفید مورد استفاده قرار می‌گیرد.
قیمت سهام نشان‌دهنده ارزش تنزیل شده پرداخت‌های مربوط به سود سهام در آینده همراه با یک پاداش مخاطره است. سود سهام آتی بستگی به سود شرکت دارد و سود شرکت نیز در جای خود بستگی به کیفیت و نحوه مدیریت و وضعیت اقتصاد دارد. به گونه‌ای که در بازار سهام تنوع، کیفیت، و نحوه مدیریت، یک عامل درک و آگاهی از وضعیت اقتصادی و کلید اصلی تعیین قیمت سهام است. وقتی سرمایه‌گذاران پیش‌بینی یا انتظار رکود دارند، تمایل زیادی به خرید سهام ندارند و در نتیجه قیمت سهام کاهش می‌یابد. به محض مشاهده بهبود در اوضاع اقتصادی، سرمایه‌گذاران به خرید سهام روی می‌آورند و قیمت سهام افزایش می‌یابد (بازار گرمی Bull Market). بنابراین قیمت سهام به شدت ادواری است و به عنوان شاخصی بسیار ارزشمند برای پیش‌بینی مورد استفاده قرار می‌گیرد.^[۶۶]

تحولات مربوط به شاخص کل قیمت سهام در بورس اوراق بهادار تهران در جدول زیر ارائه گردیده است: