برقراری ارتباط در یک شبکه، مستلزم مشخص شدن آدرس دستگاه­های مبدأ و مقصد است، به عبارت دیگر، شرط اولیه به منظور برقراری ارتباط بین دو نقطه، مشخص بودن آدرس نقاط درگیر در ارتباط است. آدرس هر یک از دستگاه­های درگیر در فرایند ارتباط، توسط یک عدد منحصر به فرد که IP  نامیده می­ شود، مشخص می­گردند. آدرس فوق به هریک از دستگاه­های موجود در شبکه نسبت داده می­ شود.
۳-۳-۴- پورت TCP/UDP
پورت، مشخصه­ای برای یک برنامه، در یک دستگاه خاص است؛ پورت با یکی از پروتکل­های لایه “حمل” مرتبط است و پورت TCP و یا پورت UDP، نامیده می­ شود؛ پورت می ­تواند عددی بین صفر تا ۶۵۵۳۵ را شامل شود. پورت­ها برای برنامه ­های TCP/IP سمت سرویس دهنده، به عنوان پورت­های “شناخته شده” نامیده شده و به اعداد کمتر از ۱۰۲۴ ختم و رزرو می­شوند تا هیچ­گونه تعارض و برخوردی با سایر برنامه­ ها به وجود نیاید. مثلاً برنامه سرویس دهنده FTP از پورت TCP  بیست و یا بیست و یک استفاده می­نماید.

۳-۳-۵- ارسال اطلاعات با بهره گرفتن از TCP
TCP، به منظور افزایش کارائی، بسته­های اطلاعاتی را به صورت گروهی ارسال می­نماید؛ TCP، یک عدد (موقعیت یک بسته اطلاعاتی نسبت به تمام بسته اطلاعاتی ارسالی) را به هریک از بسته­ها نسبت داده و از Acknowledgment به منظور اطمینان از دریافت گروهی از بسته­های اطلاعاتی ارسال شده، استفاده می­نماید. در صورتی­ که دستگاه مقصد، در مدت زمان مشخصی نسبت به اعلام وصول بسته­های اطلاعاتی اقدام ننماید، دستگاه مبدأ مجدداً اقدام به ارسال اطلاعات می­نماید.
علاوه بر افزودن یک دنباله عددی و Acknowledgment به یک بسته اطلاعاتی، TCP اطلاعات مربوط به پورت مرتبط با برنامه ­های مبدأ و مقصد را نیز به بسته اطلاعاتی اضافه می­نماید؛ دستگاه مبدأ، از پورت دستگاه مقصد به منظور هدایت صحیح بسته­های اطلاعاتی به برنامه مناسب بر روی دستگاه مقصد، استفاده می­نماید. دستگاه مقصد از پورت دستگاه مبدأ به منظور برگرداندن اطلاعات به برنامه ارسال کننده در دستگاه مبدأ، استفاده خواهد کرد.
هر یک از دستگاه­هایی که تمایل به استفاده از پروتکل TCP به منظور ارسال اطلاعات را دارند، می­بایست قبل از مبادله اطلاعات، یک اتصال بین خود ایجاد نمایند. اتصال فوق، از نوع مجازی بوده و Session نامیده می­ شود. دو دستگاه درگیر در ارتباط، با بهره گرفتن از TCP و به کمک فرآیندی با نام Three-Way handshake، با یکدیگر مرتبط و هر یک پایبند به رعایت اصول مشخص شده در الگوریتم مربوطه خواهند بود. فرایند فوق، در سه مرحله صورت می­پذیرد.
مرحله اول: کامپیوتر مبدأ، اتصال مربوطه را از طریق ارسال اطلاعات مربوط به Session، مقداردهی اولیه می­نماید.
مرحله دوم: کامپیوتر مقصد، به اطلاعات Session  ارسال شده، پاسخ مناسب را خواهد داد.
مرحله سوم: کامپیوتر مبدأ، از شرح واقعه به کمک Acknowledgment ارسال شده توسط کامپیوتر مقصد، آگاهی پیدا خواهد کرد.
۳-۴- شبکه محلی LAN ^[۴]
واژه LAN مخفف عبارت Local Area Network می­باشد. این شبکه کوچک­ترین نوع شبکه­بندی در بین انواع شبکه­ ها است، به همین دلیل به آن شبکه محلی نیز گفته می­ شود؛ از این شبکه برای ارتباط بین تعداد محدودی از کامپیوترها در محدوده جغرافیایی حدود دو کیلومتر استفاده می­ شود. به عنوان مثال در یک اداره، آموزشگاه و یا یک شرکت کوچک راه ­اندازی می­ شود.
مزایا:
افت سیگنال و در نتیجه نرخ خطا بسیار پایین می­باشد.
سرعت تبادل اطلاعات (نرخ ارسال) در این نوع شبکه بسیار بالا است.
تأخیر انتشار بسیار ناچیز می­باشد.
با توجه به محدودیت ایستگاه­ها مدیریت شبکه از بقیه شبکه­ ها راحت­تر می­باشد.
هزینه نصب و راه ­اندازی این نوع شبکه­ ها زیاد نیست.
امکان استفاده از تمام منابع سخت­افزاری و نرم­افزاری وجود دارد.
۳-۵- پیاده­سازی نرم‌افزاری و سخت‌افزاری
معمولاً برنامه­نویسان، مسئول پروتکل لایه کاربردی هستند؛ در حالی­که، پروتکل­های لایه‌ای، سرویس­هایی هستند که توسط پشته TCP/IP در سیستم‌عامل مهیا شده‌اند. در این پروژه نیز، بیشتر با لایه Application کار کرده­ایم و نیازی به کار کردن با لایه­ های پایین­تر نبوده است.
به دلیل حجم بالای اطلاعات در مورد شبکه ­های کامپیوتری و پروتکل TCP/IP فقط کمی در مورد قسمت­ هایی که مربوط به این پروژه می­شد بحث کرده­ و از پرداختن به کلیه مسائل مربوطه به صورت جزء به جزء پرهیز کرده­ایم.
فصل چهارم
۴- راهنمای فنی سامانه
در پیوست ت در مورد روش مونتاژ سخت­افزار سامانه و طرز کار برنامه نوشته شده به همراه خطایابی آن بحث کردیم، حال در این فصل قصد داریم، کمی در مورد حجم کار و زیر برنامه ­های (SubVI) نوشته شده به همرا بلوک دیاگرامی از کل برنامه صحبت کنیم.
همان­طور که در بلوک دیاگرام شکل ۴-۱ مشاهده می­کنید برنامه از ۳۲، زیر برنامه و یک متغیر سراسری (Global) به اسم Path تشکیل شده است؛ حتی رابطه بین زیر برنامه­ ها نیز در این بلوک دیاگرام نشان داده شده است.
۴-۱- برخی مشخصات برنامه کامپیوتری
۳۲ زیر برنامه توسط برنامه­نویس نوشته شده است.
۱۴۱ متغیر محلی تعریف کرده­ایم که ۷۹ تای آن­ها در حالت نوشتن (write) و ۶۲ تای آن­ها در حالت خواندن (Read) هستند.
یک متغیر عمومی تعریف کرده­ایم که در ۵ نقطه آن را صدا می­زنیم.
برنامه از یک ساختار ترتیب (Sequence Structure) کلی تشکیل شده است که شامل ۷ گام است و هر گام پروسه خاصی را انجام می­دهد.
گام اول: مربوط به تنظیمات مقداردهی اولیه در صفحه اول برنامه است.
گام دوم: مربوط به جستجوی بردهای موجود و انتخاب آن­ها توسط کاربر است.
گام سوم: مربوط به جستجوی ترموکوپل­های موجودِ بردهای انتخابی است.
گام چهارم: مربوط به انتخاب ترموکوپل­های موجود توسط کاربر است.
گام پنجم: گام اصلی برنامه که شامل سه حلقه زیر است:
حلقه اول داده ­ها را از کانال­های انتخابی کاربر دریافت می­ کند.
حلقه دوم داده ­ها را به محض دریافت (از وقفه­ها استفاده شده است) روی نمودار نمایش می­دهد.
حلقه سوم با نرخ انتخاب شده توسط کاربر، شروع به ذخیره­سازی داده ­ها می­ کند.
گام ششم: مربوط به حلقه بارگذاری داده ­ها است.
گام هفتم: متغیرهای تعریف شده را به حالت اولیه برمی­گرداند و برنامه خاتمه می­یابد.
شکل ۴-۱: بلوک دیاگرام کلی از قسمت Block Diagram نرم­افزار نوشته شده
کنترل حافظه (RAM) استفاده شده به کمک Reentrant (برای کسب اطلاعات تکمیلی می­توانید به پیوست “ب” مراجعه کنید) برای یک SubVI ای که در ۱۲۸ نقطه استفاده شده است.
حال به بررسی هر جزء از بلوک دیاگرام شکل ۴-۱ می­پردازیم:
۴-۱-۱- PC-BOARD.vi
شکل ۴-۲ آیکون برنامه اصلی را نشان می­دهد که همه SubVI ها را پوشش می­دهد، هم­چنین بیشتر قسمت­ های گرافیکی سمت کاربر نیز در این برنامه قرار دارد.
شکل ۴-۲: PC-BOARD.vi
۴-۱-۲- Data send receive (TCP).vi
این SubVI (شکل ۴-۳) اطلاعات را از طریق شبکه TCP/IP ارسال می­ کند و داده ­های دمایی را از همان شبکه (TCP/IP) دریافت می­ کند.
شکل ۴-۳: Data send receive (TCP).vi