%۵۳/۲۲

%۰۱/۲۵

%۷۷/۹۲

%۷۰/۲۲

MD

%۹۱/۵۷

%۹۳/۲۱

%۸۷/۲۵

%۷۱/۱۰۵

%۹۸/۳۵

MND

%۰۹/۲۲

%۷۶/۳۰

%۸۱/۲۹

%۶۶/۸۲

%۶۷/۸

MDND

%۶۳/۲۷

%۶۳/۲۷

%۶۳/۲۷

%۸۹/۸۲

%۰۰/۰

بر اساس نتایج به‌دست آمده از جدول ‏۴‑۳، در روش کلاسیک مازاد بار ۱ به میزان (۷۰/۲۲=۵۳/۲۲-۲۳/۴۵) درصد بیش از مازاد بار ۲ کاهش یافته است. این وضعیت که با هدف افزایش مازاد کل شبکه انجام ‌می‌گیرد، سبب ‌می‌شود تا بار ۱ به میزان زیادی از IP خود فاصله داشته باشد. این مسأله سبب بروز ابهام در وجود برابری در تخصیص ‌می‌شود.
در روش MD که به‌دنبال نزدیکترین نقطه جبهه پارتو به IP است، این مسأله به شکل حادتری رخ داده است. در این روش مازاد بار ۱ و ۲ به‌ترتیب با کاهش و افزایش بیشتر، سبب ایجاد SSP به مقدار ۷۱/۱۰۵ درصد و MSSP به مقدار ۹۸/۳۵ درصد شده‌اند. بنابراین روش MD در این ترکیب سبب افزایش هر دو معیار برابری شده که این به معنای نقص در افزایش برابری است. علاوه بر این، میزان کارایی شبکه نیز نسبت به حداکثر آن در روش کلاسیک به میزان (۸۶/۰=۰۱/۲۵-۸۷/۲۵) درصد کاهش یافته است. بنابراین کاهش کارایی در روش MD بدون بهبود برابری بوده است.

طبق نتایج به‌دست آمده از روش MND، مازاد بار ۱ نسبت به روش کلاسیک به میزان (۱۴/۲۳=۰۹/۲۲-۲۳/۴۵) درصد افزایش و مازاد بار ۲ به میزان (۲۳/۸=۵۳/۲۲-۷۶/۳۰) درصد کاهش یافته است. این وضعیت سبب کاهش معیار SSP به کمترین مقدار خود یعنی ۶۶/۸۲ درصد و MSSP به ۶۷/۸ درصد شده است. بنابراین این روش با کاهش معیار SSP به میزان (۱۱/۱۰=۶۶/۸۲-۷۷/۹۲) درصد و MSSP به میزان (۰۳/۱۴=۶۷/۸-۷۰/۲۲) درصد، سبب بهبود برابری شده است. در ازای بهبود معیار برابری در این روش، مقدار کارایی به میزان (۸/۴=۰۱/۲۵-۸۱/۲۹) درصد کاهش یافته است. مطابق با این روش، نقطه تعادل به‌دست آمده ‌نقطه‌ای است که در آن تغییرات مازاد بارها نسبت به IP مربوطه به آن‌ها حداقل ‌می‌باشد. بنابراین همان‌طور که از نتایج به‌دست آمده مشخص است، این روش سبب ایجاد کمترین مقدار برای معیار SSP در بین سایر روش‌ها می‌شود. گفتنی است که اگرچه هدف این روش کاهش معیار SSP است ولی به‌کارگیری آن سبب کاهش معیار دیگر برابری یعنی MSSP نیز شده است.
در سومین روش پیشنهادی (استفاده از MDND)، بارها دارای SRP برابر می‌باشند. این شرایط سبب کاهش معیار SSP به ۸۹/۸۲ درصد و کمترین مقدار ممکن برای MSSP یعنی صفر درصد شده است. بنابراین این روش نیز با کاهش SSP به میزان (۸۸/۹=۸۹/۸۲-۷۷/۹۲) درصد و MSSP به میزان (۷۰/۲۲=۰۰/۰-۷۰/۲۲) درصد، سبب بهبود هر دو معیار برابری شده است. هزینه بهبود برابری در این روش، کاهش (۶۲/۲=۰۱/۲۵-۶۳/۲۷) درصدی کارایی است. مطابق با این روش، نقطه تعادل به‌دست آمده ‌نقطه‌ای است که در آن تغییرات مازاد بارها نسبت به IP مربوطه به آن‌ها برابر باشند. بنابراین همان‌طور که از نتایج به‌دست آمده مشخص است، این روش سبب ایجاد کمترین مقدار برای معیار MSSP در بین سایر روش‌ها می‌شود. گفتنی است که اگرچه هدف این روش کاهش معیار MSSP است ولی به‌کارگیری آن سبب کاهش معیار دیگر برابری یعنی SSP نیز شده است.
با توجه به اینکه حداکثر کارایی ممکن در نقطه تعادل روش کلاسیک به‌دست ‌می‌آید، انتخاب هر نقطه تعادل دیگر از جبهه پارتو کاهش کارایی شبکه را در پی خواهد داشت. بنابراین انتخاب نقطه تعادل مناسب، به برداشت ما از مفهوم برابری و حداکثر هزینه‌ای که حاضر به پرداخت آن (کاهش کارایی) در ازای برقراری برابری هستیم وابسته است.
در شبکه تحت مطالعه، با معرفی SSP و MSSP به‌عنوان معیار برابری، روش MND و MDND سبب بهبود برابری شده‌اند. این دو روش باعث بهبود هر دو معیار برابری شده‌اند. ولی لازم به ذکر است که روش MDND به میزان (۱۸/۲=۶۲/۲-۸۰/۴) درصد کمتر از روش MND سبب کاهش کارایی شده است. علاوه بر این، روش MDND نسبت به MND به میزان ۶۷/۸ درصد معیار MSSP را بیشتر کاهش داده و تنها به میزان (۲۳/۰=۸۹/۸۲-۶۶/۸۲) درصد SSP بیشتری دارد. بنابراین در این شبکه روش MDND نسبت به MND از منظر کارایی و برابری دارای برتری نسبی است.
جبهه پارتو سناریو الف-۴ و نقاط تعادل مربوط به روش کلاسیک و سه روش پیشنهادی در شکل ‏۴‑۱ ترسیم شده است.

MD
MDND
MND
۱۰^۴
شکل ‏۴‑۱ جبهه پارتو سناریو الف-۴ و نقاط تعادل روش‌های مختلف در شبکه با خوشه‌ای از دو بار
به‌منظور بررسی اثر تغییر پارامتر یکی از بارها بر بار دیگر در روش‌های مختلف، سناریو ب-۱ به‌صورت زیر تعریف می‌شود.
سناریو ب-۱: پارامتر بار ۲ از ۲۲۰۰ به ۲۵۰۰ مگاوات ساعت افزایش می­یابد.
در جدول ‏۴‑۴ سناریو الف-۴ و ب-۱ برای بار ۱ با یکدیگر مقایسه شده‌اند. در اینجا از معیار برابر به‌منظور بررسی اثر تغییر پارامتر بار ۲ بر مازاد بار ۱ استفاده می‌کنیم.
جدول ‏۴‑۴ مقایسه SRP بار ۱ نسبت به IP در سناریوهای الف-۴ و ب-۱ در روش‌های مختلف در شبکه با خوشه‌ای از دو بار

روش

سناریو

SRP