ضریب متغیر

-

۰۵۵/۰-

۰۲۹/۰

۴۳۵/۱-

۵۱۲/۰

۳۷۰/۰

وجود رابطه خطی با عملکرد

-

عدم وجود رابطه خطی

عدم وجود رابطه خطی

وجود رابطه خطی

وجود رابطه خطی

وجود رابطه خطی

نوع رابطه با عملکرد

-

رابطه معکوس دارد.

رابطه مستقیم دارد

رابطه معکوس دارد

رابطه مستقیم دارد

رابطه مستقیم دارد.

نتایج برآورد رگرسیونی حاکی از این است که بین مدیریت سرمایه در گردش با عملکرد در سطح کل نمونه و در سطح شرکت‌های با محدودیت مالی رابطه معنادار وجود داشته است.

پیشنهادهای کاربردی

تحقیق حاضر با بهره گرفتن از یک رویکرد جدید به بررسی تأثیر دو محرک مدیریت سرمایه در گردش و محدودیت مالی بر عملکرد پرداخته است. تا بدین نحو نتایج تحقیقات پیشین جامع‌تر و کاربردی‌تر گردد. در این پژوهش پیشنهادهای کاربردی به شرح زیر ارائه می‌شود؛ که انتخاب هر یک موارد نیاز به‌صرف زمان و تجربه در مورد آشنایی با متغیرهای مدیریت وجه نقد و محدودیت مالی و عملکرد دارد. ولی این پژوهش پیشنهاد می‌کند که ترکیبی از موارد زیر برای شرکت‌ها استفاده شود:

با توجه به نتایج پژوهش، مشخص می‌گردد که مدیریت سرمایه در گردش شرکت با عملکرد در ارتباط بوده و مدیریت سرمایه در گردش مناسب در شرکت، ارزش شرکت را افزایش خواهد داد. لذا به مدیران پیشنهاد می‌شود با عوامل تأثیرگذار بر مدیریت سرمایه گردش و سیاست‌های سرمایه در گردش سازمان آشنایی بیشتری پیدا کنند و در تصمیمات مربوط به سرمایه‌گذاری از آن استفاده کنند. به سرمایه‌گذاران نیز پیشنهاد می‌شود که به میزان سرمایه در گردش در شرکت قبل از سرمایه‌گذاری توجه داشته باشند.
با توجه به اینکه در اقتصاد امروز شرکت‌ها بایستی ازهر فرصتی سرمایه‌گذاری و کسب سود استفاده نمایند لذا شرکت‌هایی که دارای نسبت کیوتوبین بیشتری باشند قادر خواهند بود ارزش خود را در آینده افزایش دهند و با توجه به تأثیرگذاری متغیر مدیریت سرمایه در گردش بر عملکرد؛ لذا، به مؤسسات تحلیل گری توصیه می‌شود شرکت‌ها را ازنظر سرمایه در گردش رتبه‌بندی نمایند تا هم بر شفافیت بازار افزوده شود و هم سرمایه‌گذاران بازار سرمایه بتوانند با اتکا بر آن‌ها تصمیمات بهتری اتخاذ نمایند.
ازآنجاکه عدم موفقیت بخش عمده‌ای از شرکت‌های ورشکسته، وضعیت نامطلوب و مدیریت نامناسب سرمایه در گردش است، حال‌آنکه این شرکت‌ها در بلندمدت وضعیت مالی خوبی دارند، اما به دلیل عدم‌کفایت سرمایه در گردش، توانایی رقابت خود را ازدست‌داده و از دور خارج می‌گردند. لذا به مدیران واحدهای تجاری پیشنهاد می‌شود با به‌کارگیری سیاست‌های گوناگون در ارتباط با مدیریت سرمایه در گردش، میزان نقدینگی شرکت را تحت تأثیر قرار دهند؛ و با این راهبردها بر میزان خطر و بازده آن‌ها اثرگذار باشد. لذا شرکت‌ها باید با بهره گرفتن از ابزارهای کنترل ریسک، مدت‌زمان وصول