ب:شرکتهایی که از مشتریان قدیمی هستند
در تضمین مطالبات نیز غالبا حسابهای دریافتنی بون وثیقه اند.درمورد کالاهای بادوام بهتر است کالاهای فروخته شده قرار می گیرد تا وثیقه ای برای مطالبات باشد.

وجوه لازم برای اجرای سیاستهای اعتباری:باجرای سیاستهای اعتبتری(یعنی فروش نسیه)مقداری از وجوه شرکت نزد مشتری راکد شده است.هزینه ای که برای این کار انجام می شود چقدر است؟آیا فروش نسیه که موجب افزایش فروش خواهد شد بازده ای بیشتر از این هزینه ایجاد می کند یا خیر؟
برای محاسبه وجوه لازم،عملیات زیر را اجام میدهیم:
۱-محاسبه گردش حسابهای دریافتنی (یعنی چند بار حسابهای دریافتنی تکرار می شوند) و برابراست با:
(۲-۱-۶)
۲-محاسبه متوسط حسابهای دریافتنی(تقسیم فروش بر گردش حسابهای دریافتنی)
۳-تعیین سرمایه گذاری مورد نیاز (درصد هزینه های متغیر به فروش×متوسط حسابهای دریافتنی)
یعنی چه مبلغ نیاز داریم تا بتوانیم چنین اعتباری را ایجاد کنیم.
ریسک اعتباری : فروش اعتباری با دو نوع ریسک مواجه می شود :
۱-ریسک عدم پرداخت به وسیله خریدار
۲-ریسک از دست دادن مشتری
اگر مدیر مالی از سیاست محافظه کارانه استفاده کند چون از عدم وصول مطالبات گریزان است ریسک نوع دوم را می پذیردو اگر مدیر مالی از سیاست جسورانه استفاده کند سعی می کند برای ازدست ندادن مشتری (که از اهمیت بیشتری برخوردار است) ریسک نوع اول را بپذیرد و ریسک عدم پرداخت را تحمل کند.
( تهرانی،۱۳۸۵)
مدیریت سیاست اعتباری شرکت شامل گام های زیر می شود :

• • گام اول : شرکت ها باید راجع به شرایط اعتباری که تحت ان شرایط اقدام به فروش کالای خود به مشتریان مینمایند تصمیم گیری کنند .

• • گام دوم : شرکت ها باید شواهدی را در خصوص وضعیت اعتباری مشتریانی که به انها فروش نسیه انجام میدهند بدست اورند .

• • گام سوم : شرکت باید تحلیل اعتباری ^[۲۵] انجام دهند. به این معنی که مشتریان ریسک دار و بدون ریسک را در خصوص اجرای تعهدات قرار داد ، تجزیه و تحلیل کنند .

• • گام چهارم :شرکت باید خطی و مشی اعتباری خود را ترسیم کند به این معنی که تا چه اندازه حاضر است به مشتریان خود اعتبار دهد .

• • گام پنجم :شرکت اقدام به فروش اعتباری کرده و طی خط مشی اعتباری اقدام به وصول مطالباتش می نماید . ((Brealey et al , 2004

۲-۱-۱۲ اهمیت مدیریت سرمایه در گردش
اهمیت روز افزون مدیریت سرمایه در گردش باعث شده است که این موضوع به صورت یک رشته تخصصی مدیریت مالی دراید .در شرکت های بسیار بزرگ ،تعدادی مدیر اجرایی متخصص حضور دارند که تمام وقت و انرژی خود را منحصرا صرف اداره سرمایه در گردش میکنند .دلایل اهمیت این موضوع به شرح زیر است :

1. 1. سطوح واقعی و مطلوب داراییهای جاری (با توجه به تغییراتی که در فروش واقعی و پیش بینی شده رخ میدهد) دستخوش تغییرات دائمی است.این وضع باعث میشود که درباره سطح مطلوب یا مورد انتظار از داراییهای جاری ، به صورت مستمر(روزانه) تصمیماتی گرفته شود .

1. 1. شاید با توجه به تغییراتی که در میزان داراییهای جاری رخ داده است ، مدیران مجبور شوند در تصمیماتی که قبلا برای تامین مالی گرفته اند تجدید نظر کنند ،مثلا اگر برای تامین مالی دارایی های جاری از مبالغ سنگینی وام کوتاه مدت استفاده شده است گرفتن وام های اضافی و تمدید وام هایی که به سر رسید می رسند مستلزم صرف وقت و انرژی بیشتر مدیریت شرکت خواهد بود.

1. 1. میزان منابع و مصارف وجوهی که به سرمایه در گردش تخصیص داده می شود باید مشخص شود .داراییهای جاری حدود ۷۵ درصد کل داراییهای شرکت و بدهی های جاری حدود ۶۰ درصد ساختار سرمایه هستند این بدان معناست که به عنوان مثال اگر کل داراییهای یک شرکت ۵۰۰ میلیارد ریال باشد مبلغ ۳۷۵ میلیارد ریال ان ممکن است به صورت داراییهای جاری باشد و بدهیهای جاری هم حدود ۳۰۰ میلیارد ریال خواهد شد .

1. 1. اگر مدیریت سرمایه در گردش صحیح نباشد احتمال دارد فروش و سود شرکت کاهش یابد و چه بسا شرکت در پرداخت بموقع دیون و تعهدات خود ناتوان بماند )نوو،۱۳۸۵ (

مدیریت سرمایه در گردش از جمله مهم ترین مسائل ساختار مدیریتی است .اهمیت این موضوع بدلیل عوامل زیربیشتر میشود

1. 1. بیشتر شرکت های ایرانی بدلیل موقعیت تورمی و کاهش قدرت خرید پول ،ترجیح میدهند تا وجه نقد را به دارایی دیگر تبدیل تبدیل کنند و این امر موجب می شود که شرکت ها در سر رسید بدهی ها دچار کمبود نقدینگی شوند و به اعتبار سازمان لطمه وارد شود .

1. 1. از طرفی کمبود سرمایه در گردش در اغلب شرکت هایی که با پریشانی مالی مواجهه شدهو در نهایت سرنوشت برخی از انها به ورشکستگی کشیده میشود یکی از دلایل عمده اهمیت سرمایه در گردش است .

1. 1. سرمایه گذاران بدنبال سرمایه گذاری هایی هستند که بیشترین بازده سهام را داشته باشد و در این موارد سرمایه گذاران باید از وضعیت موجود مطمئن باشند و این اطمینان با مشاوره و برنامه ریزی حاصل میشود تا زوایای تاریک مسیر سرمایه گذاری روشن شود . در این مورد سرمایه گذار دو مسئله پیش رو دارد اول اینکه جه مقدار سرمایه و در چه حوزه هایی وارد کند ، دوم این که سرمایه را چگونه در یک افق بلند مدت هدایت کند .برای این موارد نیاز به تدوین استراتژی دارد که اینده بازار را امروز تشخیص دهد)حسن پور ،۱۳۸۸ (

۲-۱-۱۳ کارایی مدیریت سرمایه در گردش
رحمان و نصر
^[۲۶] بیان می‌کنند که مدیریت سرمایه در گردش کارا شامل برنامه‌ریزی و کنترل دارایی‌ها و بدهی‌های جاری به‌گونه‌ای است که ریسک ناتوانی در برآورده کردن تعهدات کوتاه‌مدت ازیک‌طرف و اجتناب از سرمایه‌گذاری بیش‌ازحد در این دارایی‌ها را از طرف دیگر برطرف نماید . یعقوب نژاد و وکیلی فرد (۱۳۸۹) اشاره می‌کنند که یک معیار رایج برای سنجش مدیریت سرمایه در گردش دوره تبدیل وجه نقد^[۲۷] است .دوره تبدیل وجه نقد است . دوره تبدیل وجه نقد است .دوره تبدیل وجه نقد ،فاصله زمانی بین انجام هزینه برای خرید مواد اولیه در سرمایه در سرمایه در گردش اولیه و وصول مبالغ کالاهای فروش رفته است . هر چه این فاصله طولانی‌تر باشد سرمایه‌گذاری بیشتری در سرمایه در گردش انجام‌شده است .دوره نقدی طولانی ممکن است سودآوری را افزایش دهد .زیرا منجر به افزایش فروش می‌گردد . بااین‌وجود ، اگر هزینه‌های سرمایه‌گذاری بیشتر در سرمایه در گردش از منافع اقتصادی حاصل از نگهداری موجودی بیشتر یا اعطای اعتبار تجاری بیشتر به مشتریان فراتر باشد ، سودآوری واحد تجاری ممکن است با افزایش چرخه نقدی کاهش یابد . خرم نژاد (۱۳۸۶)معتقد است که هر چه دوره تبدیل وجه نقد کمتر باشد نشان‌دهنده این است که شرکت وضعیت نقدینگی بهتری دارد . دوره تبدیل وجه نقد برابر متوسط عمر موجودی‌ها به‌اضافه دوره وصول حساب‌های دریافتنی منهای دوره تسویه‌حساب‌های پرداختنی است .
خرم نژاد بیان می‌کند که برای استفاده از معیار دوره تبدیل وجه نقد باید به چند نکته توجه شود . اول اینکه برای محاسبه دوره تبدیل وجه نقد تأخیر در پرداخت حساب‌های پرداختنی از دوره عملیات کسر می‌شود لذا هر چه دوره تأخیر در حساب‌های پرداختنی بیشتر باشد دوره تبدیل وجه نقد کوتاه‌تر می‌شود و کوتاه‌تر بودن چرخه تبدیل وجه نقد نشان‌دهنده وضعیت مناسب‌تر نقدینگی است . دوم اینکه در معیار دوره تبدیل وجه نقد به مانده وجه نقد شرکت توجهی نمی‌شود . لذا علاوه بر وجه نقد موردنیاز شرکت مازاد حد مطلوب وجه نقد شرکت نیز موردتوجه قرار می‌گیرد . سوم اینکه در معیار دوره تبدیل وجه نقد صرفاً طول دوره دریافت‌ها و پرداخت‌ها مدنظر قرار می‌گیرد و به مقدار آن‌ها توجهی نمی‌شود .(عربصالحی،۱۳۹۰)
معیار ارزیابی سنجش مدیریت سرمایه در گردش
یک معیار رایج برای سنجش مدیریت سرمایه در گردش چرخه تبدیل نقد،فاصله زمانی بین انجام هزینه برای خرید مواد اولیه و وصول مبالغ کالاهای فروش رفته ،است.هر چه این فاصله زمانی طولانی‌تر باشد،سرمایه‌گذاری بیشتری در سرمایه در گردش انجام‌شده است.چرخه‌ی نقدی طولانی ممکن است سودآوری را افزایش دهد زیرا منجر به افزایش فروش گردد.بااین‌وجود،اگر هزینه‌های سرمایه‌گذاری بیشتر در سرمایه در گردش از منافع حاصل از نگهداری موجودی بیشتر یا اعطای اعتبار تجاری بیشتر به مشتریان فراتر باشد، سودآوری واحد تجاری ممکن است با افزایش چرخه‌ی نقدی کاهش یابد.(یعقوب نژاد،۱۳۸۹ )
یکی از معیارهای قدرتمند برای ارزیابی کیفیت مدیریت سرمایه در گردش، چرخه تبدیل وجه نقد می‌باشد. چرخه تبدیل وجه نقد، بیانگر مدت‌زمانی است که وجوه نقد در فرایند عملیاتى شرکت براى تولید یک‌قلم محصول به مصرف می‌رسد. چرخه تبدیل وجه نقد شامل سه معیار می‌باشد:
۱- دوره تبدیل موجودی، به دوره زمانی موردنیاز برای خرید منابع، تولید محصولات و فروش محصولات ساخته‌شده اطلاق می‌شود.
۲- دوره تعویق بستانکاران، به دوره زمانی بین خرید اعتباری مواد اولیه و پرداخت‌های نقدی درنتیجه ایجاد حساب‌های پرداختنی گفته می‌شود.
۳- دوره تبدیل بدهکاران، به دوره زمانی بین فروش اعتباری محصولات و دریافت‌های نقدی درنتیجه ایجاد حساب‌های دریافتنی اطلاق می‌شود. .(زهرا دیانتی ، ۱۳۸۸)
بر اساس مبانی نظری موجود، کاهش طول سرمایه در گردش را با معیارها و مؤلفه‌های مختلفی می‌سنجند که در اینجا تحت عنوان شاخص‌های مدیریت سرمایه در گردش ذکر می‌گردد . مؤلفه اصلی مدیریت سرمایه در (CCC) چرخه نقدینگی گردش به‌حساب می‌آید که دربرگیرنده مدت‌زمان وصول مطالبات، مدت‌زمان نگه‌داری موجودی کالا و مدت‌زمان پرداخت حساب‌های پرداختنی می‌باشد که به‌صورت مختصر توضیح داده می‌شوند.(فتحی، ۱۳۸۸)
مدت‌زمان وصول مطالبات :