Murata, H., Morita, T. (2006). Japanese Task Force: The first step of a nationwide project. Palliat support care ,4, 279-285.
Oliva, J., Roa, C. & Dellion, J. (2003). indirect costs in Ambulatory patient whit- HIv/AIDS in spain:Apilot study Pharmacoeconomics.21(15),1113-112
Ottens, A. J., Hanna, F. J,. (1998). Cognitive and existential therapies: Toward an integration. Psychotherapy,3,312-324.
Randy A. Sansone. (2010) Demoralization in patients with medical illness. Psychiatry. 7-42p8(7)
Sansone, R. A., Sansone, L.A. (2010). Demoralization in patient with medical illness Psychiatry(Edgemont). 7.42-45
Schreiber, R., Bruce, A., Boston, P. (2011). Existential suffering in the palliative care setting: An integrated literature review, Journal of Pain and symptom Management, 3,604-618
Scoili, A., MacNei, S., Partridge., Tinker,E. & Hawkin.E. (2012). Hope.hiv and health:Aprospective study AIDS.24,2,149-156.
Stevens, J,. (1992). Predictors of existential openness. Journal of Research in Personality ,۲۶,۳۲-۴۳٫
Strang, P. (1997). Existential consequences of unrelieved cancer pain. Palliat Med ,۱۱ ,۲۹۹-۳۰۵٫
Surjeet sahoo(2009). Psychiatry,Mohapatra, Demoralization Syndrome—a conceptualization. Orissa Journasl ,Sahoo. 16. 18-20
U.S National Center for Health Statistics.Medicine Net.com.(2011).Web page. www.//.Medterms.com/Script/main/art.asp.article key:2731
Vehling, S., Lehmann, C., Oechsle, K., Bokemeyer, C., Krull, A., Koch, U., Mehnert, A. (2012). Is advanced cancer associated with demoralization and lower global meaning. The role of tumor stage and physical problems in explaining existential distress in cancer patients. Psycho-Oncology, 21, 54-63.
Westman, B., Bergenmar, M., Andersson, L. (2006). Life , illness and death-existential reflections of a Swedish sample of patients who have undergone curative treatment for breast cancer. European Journal of Oncology Nursing,10, 169-176.
Wong, P.T.P., Wong, L.C.J. ( 2013 ). Communucation with other: Existential crisis triggers a marital crisis.http://www.drlilianwong.com.
World Health Organization (2007). Guindance on Provider-Initiated HIV Testing & Counselling in Health Facilities. Geneva: WHO Publications;
پیوست
“به نام خداوندی که شفای همه دردها از اوست”
فرم رضایتنامه زنان مبتلا به HIV برای شرکت در جلسات مداخلهای رویکرد شناختدرمانی هستینگر

بدین وسیله اینجانب خانم…………………………………که به دلیل ابتلا به بیماری HIV تحت درمانهای پزشکی میباشم، موافقت خود را برای شرکت در جلسات درمان فردی که از فروردین ماه ۱۳۹۳در مرکز سبزه پرور کرج برگزار خواهد شد، اعلام مینمایم. براساس اطلاعاتی که توسط درمانگر این جلسات در نشست توجیهی روز اول ارائه شده است، اطلاع دارم که این جلسات درمانی، به صورت یک جلسه در هفته و در مجموع ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقهای برنامه ریزی شده و برگزار خواهد شد. در طی این جلسات به زنان مبتلا به HIV کمک خواهد شد تا بتوانند ضمن آشنایی بیشتر با جنبه های مختلف زندگی فردی، با افکار، احساسات، اضطرابها و نحوهی مقابله‌ی خود با شرایط خاص زندگی‌شان در راستای هر چه توانمندشدن برای کاهش تحریفات شناختی و نشانگان افت روحیه خود گام بردارند. شایان ذکر است جلسات درمانی به صورت رایگان میباشد.
تاریخ و امضاء داوطلب شرکت در جلسات درمانی
شیوه نامه(پروتکل)شناخت درمانی هستی نگر:
طرح درمان ذیل متشکل از ۱۰ جلسه درمانی، در قالب ٣ مرحلهی : آغازین (یک جلسه مقدماتی قبل از شروع درمان و ٢جلسه درمان)، میانی (۶ جلسه درمان)، و پایانی (٢ جلسه درمان) و دو جلسه پیگیری میباشد.
(نکته: قبل از توضیح جلسات لازم به ذکر است که ترتیب تمامی مراحلی که در این طرح گنجانده شده است تقریبی میباشد).
“مرحله آغازین”
اهداف این مرحله شامل ایجاد فضایی امن، برای به وجود آمدن احساس امنیت در مراجع، ایجاد ارتباط درمانی،زمینهسازی برای برونریزی افکار، احساسات و عقاید مراجع به منظور استخراج باورهای غلط و ناکارآمد و نیز تحریف و خطاهای شناختی و سپس چالش با آن‌ها، میباشد که در قالب ٣ جلسه آورده شده است.
جلسه مقدماتی:
آشنایی زنان مجرد مبتلا به HIV مثبت با اهداف کلی جلسات درمانی
توضیح خطوط کلی جلسات اعم از مسئولیت پذیری در قبال فرایند درمان، لزوم رعایت اصل رازداری، رعایت زمانبندی جلسات، لزوم رعایت احترام در هنگام گفتگو، سعی در خودافشایی از طریق ابراز افکار و احساسات ، توافق در مورد مکان و زمان برگزاری جلسات
اجرای اندازه گیری خط پایه( نکته: خط پایه در ابتدای جلسه اجرا میشود تا تأثیر مداخله به حداقل خود برسد).
جلسه اول:
درخواست از مراجع برای بیان داستان خود در مورد نحوه ابتلا به بیماری HIV مثبت و به دنبال آن واکنشهای احساسی و رفتاری نسبت به بیماری
کمک در ایجاد فضای درمانی امن و پویا در جلسه
کمک به خود ابرازگری و خود آشکارسازی مراجع
کمک به حضور فرد در اینجا و اکنون (Here and Now)
بررسی برش طولی رفتار، احساس و فکر مراجع در حین بیان نحوه ابتلا به بیماری HIV مثبت
سعی در برقراری ارتباط درمانی و اعتمادسازی جهت کمک به خودافشایی بیشتر
جلسه دوم:
ایجاد فضائی برای بودن مراجع به منظور تجربه‌ی خود
تسهیل اظهار عقاید و باورهای مراجع در مورد بیماری و ابتلا به آن و ارزیابی علت آن
شناخت تحریفات و خطاهای شناختی مراجع (مثلا در مورد نسبت دادن علت بیماری به گناهان گذشته‌ی خود (تقاص از طرف خدا)
استخراج خطاهای شناختی موجود و در نهایت چالش با آن‌ها
بروز مقاومت های احتمالی و شروع کار برای کاهش و رفع آن‌ها
“مرحله میانی”
اهداف این مرحله شامل آماده سازی به منظور ورود به مداخله‌ی درمانی و اجرای مداخله میباشد. در این مرحله ضمن کار بر روی مقاومت های در حال بروز، به اضطرابهای هستی مدار از قبیل پیشبینی ناپذیری و غیرقابل کنترل بودن امور، مرگ و بی معنایی و در نهایت پذیرش رنج در حوزه‌ی نیازهای معنوی برگرفته از این اضطراب ها وشناخت خطاهای شناختی و چالش با آن‌ها پرداخته خواهد شد. در ادامه رئوس مطالب در قالب ۶ جلسه آورده شده است.
جلسه سوم:
توجه تدریجی به اضطرابهای وجودی برونریزی شده توسط مراجع در حین خود افشاسازی
تسهیل ادامه فرایند خود افشاسازی و مواجهه مراجع با مفاهیم اضطرابهای وجودی
پرداختن به مفهوم پیشبینی ناپذیری دنیا و عدم قطعیت هستی