تشویق جامعه و تشریک مساعی (همکاری) در تصمیمات توسعه (برغمدی، ۱۳۹۲: ۳۶).
۲-۴-۵-۲ مزایای رشد هوشمند
کاهش انتشار گازهای گلخانه ای
کاهش هزینه های انرژی
جذب سرمایه گذاری های از طریق مثال ها یا برهان تجربی
ارتقای سلامت عمومی
افزایش گزینه های اجتماعی
ارتقای کیفیت زندگی
حفظ فضاهای باز
اثرات بر مصرف کننده و اقتصاد؛ (صرافی و همکاران، ۱۳۹۳: ۱۶۶-۱۶۴).
۲-۴-۵-۳ استراتژی های رشد هوشمندی شهر
مدیریت هوشمندانه شهر شامل استراتژی های اجرایی متنوعی است که هر کدام از آنها برای کاربردهای مختلف مناسب هستند و بستگی به شرایط و اهداف دارد. زیرا اثرات آنها از نوع اثرات انباشتی (در اثرات انباشتی، اثرات کلی بیش از مجموع اثرات هر کدام از آنها می شود) می باشد. برای مثال، افزایش تراکم، بهبود قابلیت پیاده روی یا افزایش خدمات حمل ونقل، به صورت جداگانه نمی توانند در دست یابی به اهداف رشد هوشمندانه چندان موثر واقع شوند، اما یکپارچه کردن همه آنها در قالب یک بسته سیاستی یا برنامه رشد هوشمندانه ممکن است همه این موارد با هم را به اضافه دیگر استراتژی های حمایتی شامل شود. از جمله مهمترین، استراتژی ها در جهت دست یابی به اهداف رشد هوشمندانه شامل موارد زیر می باشد:

«برنامه ریزی استراتژیک»، شکل گیری یک دید جامع از اجتماع محلی است که راهنمای تصمیمات در کاربری زمین و حمل ونقل قرار می گیرد.
«ایجاد اجتماعات با خود اتکایی بیشتر». کاهش متوسط فاصله سفرها و تشویق سفر از طریق پیاده روی، مثال، توسعه مدارس، مغازه ها و خدمات فراغت در نواحی مسکونی یا مجاور آنها
«حداکثر سازی دسترسی و گزینه های حمل و نقل». قرار دادن کاربری های زمین به صورت پیوسته و در نزدیک به هم (از قبیل مکان یابی مدارس و مشاغل خرده فروشی روزانه درون یا مجاور محله های مسکونی) و حمایت از تنوع حمل و نقل، شامل پیاده روی، دوچرخه سواری، خودرو عمومی، حمل و نقل عمومی، خدمات تحویل و دورکاری.
«ایجاد محله های با قابلیت پیاده روی». قابلیت پیاده روی برای اجرای رشد هوشمندانه مهم است، زیرا قابلیت زندگی اجتماع و گزینه های سفر را افزایش می دهد (اکثر سفرهای حمل و نقل شامل ارتباط هایی با پیاده روی هستند).
«متمرکز سازی فعالیت ها». تشویق سفر در پیاده روها با حمل و نقل عمومی از طریق ایجاد «گره های^[۲۴]» با تراکم بالا و همچنین توسعه ترکیبی به طوری که از خدمات مناسب حمل و نقل عمومی به هم وصل شده اند. در واقع متمرکز کردن فعالیت های تجاری در چنین نواحی گره ای منجر به حفظ مراکز تجاری و مراکز کسب و کار قدیمی و استفاده کارآمد از مدیریت دسترسی می شود.
«اجتناب از منطقه بندی بیش از حد و محدود کننده». کاهش پارکینگ بیش از اندازه و غیر قابل انعطاف و نیازمندی های ظرفیت جاده و محدود کردن اثرات نامطلوب (صدا، بو و ترافیک) بیشتر نسبت به دسته های پهناور فعالیت ها. برای مثال، اجازه دادن به مغازه ها و خدمات تا در محله ها مکان یابی شوند به شرط آنکه آنها به نحوی مدیریت شوند که سبب آزار ساکنین نشوند.
«حفاظت از فضای باز و سبز». حفاظت از فضای باز و سبز، به ویژه نواحی با ارزش اکولوژیکی و فراغتی و سرگرمی بالا
«مدیریت آب های سطحی». استفاده از سیستم های زهکشی آب های سطحی شهر در محل و تشویق حفاظت از آب (سیف الدینی و شورچه، ۱۳۹۳: ۲۹۵-۲۹۲).
جدول شماره ۲- ۱۱: استراتژی های رشد هوشمندی شهر