۰/۰۰۰ ۰/۱۵۸

۱/۱۵۹ ۰/۱۱۶

۰/۰۴۶

۲/۲۷۹

۱۲

۰/۰۴۵­۰/۸۲۱

۰/۰۰۱ ۰/۸۸۵

۰/۰۰۷­۰/۶۹۳

۰/۰۱۸ ۰/۳۰۳

۰/۰۱۵ ۰/۸۲۵

۰/۰۰۰ ۰/۴۸۵

۰/۶۹۶ ۰/۹۹۷

۰/۱۰۲­

۲/۶۸۴

متغیرها در ذیل جدول ۴-۱۳ توضیح داده شده است.

آزمون فرضیه سوم
در فرضیه سوم ادعا بر این است که شاخص کیفیت اقلام تعهدی معرف خطرپذیری است. در این پژوهش نیز همانند کور و همکاران (۲۰۰۸) از روش رگرسیون مقطعی ۲ مرحله‌ای (فاما و مکبث) برای آزمون این‌که آیا شاخص کیفیت اقلام تعهدی یک عامل خطرپذیری قیمت‏گذاری شده است، استفاده شده است. به این نحو که در مرحله اول، بتا چند متغیره با بهره گرفتن از رگرسیون سری زمانی بازده اضافی پرتفوی شرکت‏ها () نسبت به عوامل فاما وفرنچ و کیفیت اقلام تعهدی برآورد (جداول شماره ۴-۱۶ و ۴-۱۵) و در مرحله دوم، رگرسیون مقطعی میانگین بازده اضافی نسبت به بتاهای محاسبه ‌شده درمرحله قبل برازش می‏شود (جدول شماره ۴-۱۷). چنانچه شاخص کیفیت اقلام تعهدی قیمت‏گذاری شده باشد، یعنی شاخص کیفیت اقلام تعهدی صرف خطرپذیری مثبت به همراه داشته باشد، ضریب (_۴λ) بتای عامل کیفیت اقلام تعهدی باید مثبت و معنی‌دار باشد.

در این پژوهش، روش رگرسیون مقطعی ۲ مرحله‌ای روی ۲۵ پرتفوی اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار مشابه متدولوژی فاما و فرنچ (۱۹۹۳) بررسی شده است. علاوه بر این برای کاهش این نگرانی که پرتفوی‌های اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار نتواند به میزان کافی تغییرات مقطعی در شاخص کیفیت اقلام تعهدی را تبیین کنند و ممکن است از قدرت توضیحی کمی برای بررسی این که شاخص کیفیت اقلام تعهدی یک عامل خطرپذیری قیمت‏گذاری شده است، برخوردار باشند مشابه کور و همکاران (۲۰۰۸) از پرتفوی‌های جایگزین دیگری نیز برای بررسی حساسیت نتایج این تحقیق استفاده شده است. بنابراین از ۲۷ (۳×۳×۳) پرتفوی به ترتیب از ترکیب اندازه، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار و شاخص کیفیت اقلام تعهدی استفاده شده است.
همانند فاما و فرنچ (۱۹۹۳)، برای تشکیل ۲۵ پرتفوی اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار همانند روش مورد استفاده برای ۶ پرتفوی اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار (B/H, B/M, B/L, S/H, S/M, S/L)، در ابتدای هر ماه شرکت‌ها ابتدا بر اساس شاخص اندازه به پنج دسته تقسیم شدند و سپس براساس نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار سهام آن‌ها (به طور جداگانه) نیز به پنج دسته تقسیم شدند که از ترکیب آن‌ها ۲۵ پرتفوی حاصل شد. برای مثال پرتفوی شماره ۱۱ شامل شرکت‌هایی است که دارای کم‌ترین شاخص اندازه (گروه ۱) و دارای کم‌ترین شاخص نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار سهام (گروه ۱) هستند و پرتفوی شماره ۵۵ شامل شرکت‌هایی است که دارای بیش‌ترین شاخص اندازه (گروه ۵) و دارای بیش‌ترین شاخص نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار سهام (گروه ۵) هستند. به طور کلی پرتفوی ij از شرکت‌هایی تشکیل شده است که از لحاظ اندازه در گروه i و از لحاظ نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار سهام در گروه j قرار دارند. سپس بازده‏های هر پرتفوی به طور ماهانه محاسبه شد که منتج به محاسبه ۷۲ بازده ماهانه برای هر یک از ۲۵ پرتفوی در طول دوره ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ شده است (۱۷۰۶ مشاهده).
جدول شماره (۴-۱۵) نتایج رگرسیون‌های سری زمانی بازده اضافی پرتفوی شرکت‏ها نسبت به بازده عوامل براساس ۲۵ فاما و فرنچ (۱۹۹۳) (مرحله اول روش رگرسیون مقطعی ۲ مرحله‌ای) را نشان می‌دهد. مقدار احتمال (یا سطح معنی‌داری) F برای رگرسیون‌های سری زمانی ۲۵ پرتفوی‌ فاما و فرنچ (۱۹۹۳) (به استثنای یک مورد) کمتر از ۰۱/۰ (۰۵/۰) است، بنابراین در سطح اطمینان ۹۹ درصد (۹۵ درصد) مدل معنی‌داری وجود دارد. میزان R² رگرسیون‌های سری زمانی نیز نشان می‌دهد تغییرات بازده اضافی به خوبی توسط عوامل فاما و فرنچ و کیفیت اقلام تعهدی تبیین می‌شود. مقادیر آزمون دوربین- واتسون نزدیک به ۲ است که به طور تجربی نشان‌دهنده عدم خود همبستگی است.
جدول شماره: ۴-۱۵ نتایج رگرسیون‌های سری زمانی بازده اضافی پرتفوی شرکت‏ها نسبت به بازده عوامل ۲۵ پرتفوی تشکیل‌شده براساس متدولوژی فاما و فرنچ (۱۹۹۳).

مدل ۲

پرتفوی

جزء ثابت

Rm-Rf

SMB

HML

Aqfactor

آماره F

(R²)

(R²) تعدیل‌شده

آمارهD-W

تعداد